Behind the..

The Sun keeps on shining
Stars keep on sparkling
but something is wrong, something is not right
Behind the curtain
there is truth that you can't see
darkness is calling you quietly
cloud of sorrow is falling from the sky slowly

She keeps on smiling like an angel
He keeps on singing like a prince
but something is wrong, something is not right
Behind our mask
there is truth that you will see
Angel is crying because she has a broken heart
she can't find the medicine, unhealable wounds
Deep down his voice there is a sadness
The prince is writing a Tragedy with his song..

close the curtain
put on a mask they have
now everything is right, everybody's happy..
(BonBon 28.01.10)

Оршихуйн Зааг...

Там ч биш диваажин ч биш орчлон хорвоо дэлхий ч биш..

Би тийм газар амьдардаг. Үүнийгээ би Оршихуйн Зааг гэж нэрлэдэг. Энд хүйтэн ч биш, дулаахан ч биш, энд би жаргалтай биш зовлонтой биш, энд би ганцаарддаггүй хүнтэй хамт
байдаггүй, хэн ч надтай хамт биш гэхдээ би ганцаараа биш.
Миний Оршихуйн Зааг дээр төгсгөл гэж байхгүй, эхлэлгүй гэхдээ энд юм бүхэн байдаг. Үүнийгээ би өөрөө зурдаг, буддаг, шүлэглэдэг, оёдог, дуулдаг, янзалдаг, бүтээдэг, зохиодог.
ЭНд надад хэн ч саад болдоггүй. Гэвч бүгд чихэн дээр орилж хашгичиж байдаг. Тэдний орилох чарлах надаа хамаагүй би тоодоггүй би анзаардаггүй гэхдээ би тэдний орилсон яриаг хашгирсан үгсийг ойлгодог, сонсдог.

Хүсэн хүлээсэн өдөр ирэхэд би эндээс зугтана, учир нь би эндээс залхсан, надад жирийн амьдрал, жирийн өдрүүд таалагдсан.
Тэд тэнд их жаргалтайгаар зовцгоодог, зовлонтой жаргадаг. Тэдний чихэн дээр хүн орилоход тэд уурладаг, уураа гаргадаг эмоц гэдэг зүйлтэй. Тэдний зурсан будсан оёсон шүлэглэснийг сонирхдог сонсдог үздэг хардаг хуваалцдаг тэд нар байдаг. Тэд нар ганцаардах чадвартай, ганцаараа байхдаа тэд бодолдоо олуулаа байж ганцаардахгүй ч байж чадна.

Гэвч намайг очиход тэд яаж хүлээж авах бол, би тэдэнтэй дасан зохицож чадах болов уу. Учир нь би оршихуйн зааг дээрээ төгсгөлгүй эхлэлгүй амьдарсаар ирсэн нэгэн биет. Надад эмоц гэж байхгүй, надаас эмоц төрөхгүй. Яаж ийм байхад би тэдэнтэй адилхан алхаж гишгиж, мэдэрч, догдолж, уйлж, инээж чадна гэж?

Тиймээс хүсэн хүлээсэн өдөр ирлээ ч би урагшаа нэг алхаж чадах болов уу.
Энэ алхам хэр том алхам байх бол. Тэр алхам урагшаа байх болов уу эсвэл........




жич: Энэ блогийн маань эхэнд явж байгаа аяыг сонсоод ийм юм бичих сэтгэгдэл төрсиймөө..
Сонсоод уншаад үз..
Танд таалагдаж аятайгаа зохицож бас юуны магад ^^

She is (2)... /ma drawing ^^/

Бүлээн нулимс хацар даган урсахдаа, газарт дусаагүй
Бүрэнхийд үлээх салхи хийсгэн авч одсон
Бүсгүйн тамхи татагдаад дуусахдаа, газарт унаагүй
Бүгчим шөнийн тэнгэрт утаа болон замхарсан

/used a lil bit PShop filter :D/

Тэр намайг үзэн яддаг... /4н улирал, 4н учрал/

Орцны үүдэнд хорогдох сандалнаас босон
Оддод түгжүүлсэн зуны үдшээр омогшин
Зориг гарган танилцъя гэж намайг асуухад
Зөрөн өнгөрөхдөө хэгжүүн инээмсэглэсэн

Тэр намайг үзэн яддаг...

Навчисаар хучуулсан ногоон сандал дээр
Намартай цуг ирсэн түүний гэнэтийн үнсэлт
Дургүй хүрэн өгсөн алганы амтанд
Дуугүйхэн босон явахдаа гайхан харсан

Тэр намайг үзэн яддаг...

Жихүүн салхинд хайр найргүй зодуулсан сандалнаас
Жаргалыг хүсээд гарыг нь тавин босон одсон өвлийн
Хүсээгүй хариултыг түүнд өгөөд нулимсаа нуун алхахад
Хүйтэн цасанд тэврүүлсээр араас харан хоцорсон

Тэр намайг үзэн яддаг...

Уйланхай бороонд даруухан норсон сандал руу
Уралдан гүйж ирсэн тэр бид хоёрын жаргалтай хавар
Уруул даган урсах дуслуудаар чимэглэн үнсэлцэх
Ухаангүй дурлалын боол нь болон намайг хайрласан

Тэр намайг үзэн яддаг
Тэд намайг үзэн яддаг
Тэд түүнийг
Тэд тэр охиныг үзэн яддаг...