Амраг минь...

Чиний өвөрт өнгөрүүлэх шөнө бүхэнд

Царайгаа инээмсэглэлээр чимэглэвч

Цээжиндээ би шархаа тодруулан будлаа, амраг минь

Шөнийн жаргалдаа хоёул бүхнийг мартаад
Шарзанд согтох шиг мансууравч
Шинэ өглөөг чи гэргийтэйгээ угтахаар одлоо, амраг минь

Тэмүүлэх сэтгэлээ нуулгүй илчлээд
Тэвэрт чинь эрхлэх дэндүү их жаргалтай ч
Тайлж чадахгүй бөлзөг ядам хуруунд чинь байлаа, амраг минь

Зөөлөн үнсэлтэнд чинь нэгэнтээ дасаад
Зүрхээн чамд бэлэглээд явуулсанч
Зүг нийлэхгүй гэрийн чинь үүдэнд өнчирлөө, амраг минь

Минийх болохгүй
Маргаашийг хүлээхгүй
Үүрээр босоод явахад
Үнэр чинь хүртэл замхран замхарсаар...

Охид

Хайраа хонгороо хөөрхөнөө гээд л

Хэтрүүлэн нялуурцгаах айлгүү охидын

Хуурмаг зан, худлаа аашийг нь

Харах болгонд баас хүрдэг болждээ

Цэнгээн наргиан архи дарсанд
Цадахаа мартсан шоучин охидын
Цангааг нь тайлж өвөртөө чихэхээр
Цалингаа дуусгах залуус олон болждээ

Хүнтэй нь биш хөрөнгөтэй нь
Харьцаа тогтоох шуналт охидын
Хайрлах дурлах мэдрэмжээ гээснийг
Халаглаж харамсан өрөвддөг болждээ

Гучхан зоосонд гуяа алгадсаар гүйж очих
Гунхсан гангарсан бузар охидын
Гутлынх нь уланд бүсгүйн үнэ цэнэ
Гишгүүлж хаягдан мартагддаг болждээ

Тэр Бүсгүйгээс...

Харцанд нь эрдэнийн шигтгээ гялалзан
Хаанаас нь ч харсан дагина атаархам
Хамгаас илүү үзэсгэлэн төгс
Хараад хараад ханаж цадахгүй нь
                                            тэр бүсгүйгээс...


Бүсгүйн дүрийг ялдам харц ягаан уруул
Бүжигчин лугаа уяхан хөдөлгөөн нь чимж
Бэлхүүс нь нарийн хөл нь савх шиг л
Бурхан будаг харандаагаа харамласангүй
                                            тэр бүсгүйгээс...

Алхсан газраар нь цэцэг ургадаг гэвэл
Андуурч хэтрүүлсэн гэж лав хэлэхээргүй
Олон эрчүүд дурлаад цээж хоосон буцна
Охин би хүртэл дурлалаа хорьж дийлэхгүй нь
                                             тэр бүсгүйгээс...