Би хөршдөө хайртай 6…

Хайр... Хайр чи яг юу юм бэ? Ухаан бодлыг аван залгигч заналт дайсан уу? Хүсэл шуналыг хөдөлгөгч мансууруулагч хар тамхи уу? Эсвэл үнэхээр ариухан сайхан эд үү?

Хүний хөдөлгөөн намжиж, жихүүн салхи хорлонтойгоор сийгэх өвлийн үдэш.. Өмссөн хувцас нь өөрт нь дэндүү хүндэдсэн үү эсвэл сэтгэл зүрх нь гунигийн нулимсаар хүндэрсэн үү, биеэ арай гэж хөдөлгөн алхаж буй энэ охин нөхөрлөл хайр хоёр нь түүнийг мэхлээд одсон хэмээн сэтгэлдээ давтан хэлэх болгонд алхаа нь улам удааширна. Өглөөхөн сэргэлэн цовоо гэрээсээ гаран гүйж Тэнгист үзэх киногоо таамаглан байхдаа, өөрөө хүлээн зөвшөөрөөгүй ч удаан хугацааны туршид нууцхан хайрлаж байгаа хүн нь, итгэдэг хайрладаг дэндүү их хайрладаг найзтай нь хамт түүнд өөрсдийнхөө үерхлийг тунхаглан зарлах юм гэж бодоогүй байсан биз. Хайр гэдэг хэлэхгүй нисээд ирдэг ч орхиод одохоо дөхөхөөр хорлонтой зарлах юм. “Чи яагаад намайг үнссэн юм бэ? Тэр үнсэлт байгаагүй бол бүх юм сайхан байх байсан, би чамайг хэзээ ч хайрлахгүй байсан, би найзыгаа хэзээ ч ингэж их үзэн ядахгүй байсан... Үзэн ядалт энэ мөн үү? Эсвэл атаархал уу? Гэвч тэр мэдэж байсан штээ.. Би түүнд ярьсан штээ.. Тэр мэдэж байсан.. Тэр мэдэж байсан...” ингэж бодох болгонд гашуун нулимс нь улам ихээр хацрыг нь норгоно.
Элдвийг бодсоор байрныхаа ойролцоо ирэхэд хажуухандах орцны үүдэнд Энэрэлээс 4, 5-н насаар ах байрын хоёр залуу тамхилан зогсоно. Энэрэл шаналалдаа багтарч ядан байсан болохоор энэ бүхнээс хэсэг боловч хугацаанд ангижрахын тулд түүний толгойд орж ирсэн хамгийн эхний бодол тамхи татах байлаа. Шууд л өнөөх 2 залуу дээр очин “Надаа ганц тамхи өгчөөч.. хамт тамхилая?” Хоёр залуу гайхсан байртай нэг нэгэн рүүгээ хараад жуумалзан “Зиа энэ чинь ийм орой болсон хойно ийм хөөрхөн охин танихгүй залуучуудаас тамхи гуйж байдаг. Мэдээж ах нар нь өгөлгүй яахав. Чи харин бид 2той сайхан танилцах юм байгааздээ.” гэхэд нь Энэрэл “Би тамхи л татмаар байна.. Татсан хойноо танилцах үгүйгээ хэлье.” Тэрээр тамхи татаж чаддаггүй учир нэг сороод л хоолой нь хорсон хүчтэй ханиалгахад “Хэхэ миний дүү тэгээд татаж чаддаг юм уу ай? Тэгснээс гурвуулаа сайхан юм ууж суувал яасан юм. Энд хажууханд нэг газар руу хамт явъя л даа айн?” хэмээн нэг залууг хэлэхэд Энэрэл өөрийгөө буруу юм хийж байгааг гэнэт ухаарав бололтой явахаар шийдэн “За тамхиар дайлсан явдалд баярлалаа. Би явлаа” гээд татаж дуусгаагүй тамхиа залуугийн гарт өгчөөд явах гэтэл өнөөх залуу Энэрэлийн гарыг тавьсангүй. Тэрээр “Ийм амархан явахгүй шүү. Бид 2 чамтай зүгээр л ярьж байна. Яасан жаахан юм байж том дуутай охин бэ чи айн?” гэтэл Энэрэл “Намайг тайван орхи, тавиач муу новшоо”.. “Өө за бүүр новш гэнэ ээ. Хэн нь эхэлж ирж өдлөө” гээд угз татан гарыг нь улам чангаар атган зогстол “Наад охиноо зүгээр явуулчаач” гэсэн танил хоолойг сонсогдох нь тэр. “Чамд бидний хэрэг ямар хамаатай юм. Өөрийгөө хичээ муу нусгай бацаан минь.” хэмээн хоёр дах залууг хэлэхэд “Би найз залуу нь байна. Эм хүнд хүчээ хэргэлж байдаг чам шиг хүн байснаас нусгай бацаан байвал дээр биз” гэхэд өнөөх залуу “Юу гэнээ муу новш минь” гээд дайрах гэтэл яг энэ мөчид аз болж уг хэрүүлийг сонссон жижүүр орцноосоо гарч ирэн “Юу хийгээд байгаа юм та нар өдий шөнө болсон хойно. За муу Батаа гуай чамайг эцэг эхэд чинь хэлнэ шүү. Зодоон цохион хийгээд охин хүүхэд зүгээр байлгахгүй. Гэртээ орооч та 2” хэмээн загнахад өнөөх 2 “Чавганц чинь ” хэмээн амандаа үглээд “Тэнэг бацаан минь үгээ мэдэж яваарай. Найз охиноо өөрөө аштайхан аваа явж чадахгүй, тэр нь бусдын өмнө өөрөө ирж алцганачихаад дараа нь олон юм яриад, хэнийх нь бурууг мэдэж байгаа биз” гээд яваад өгөв. Тэднийг явсны дараа Энэрэл Амарбаяр руу эргэж хараад “Би ямар чиний найз охин юм уу?” гэж ууртай асуухад Амарбаяр “Чи яах гэж ийм хүмүүс дээр ирж ярьж байдаг юм. Айдаггүй юм уу чи? би сая байгаагүй бол яах гэсэн юм чи” хэмээн бараг орилох шахан чангаар түүнийг загнахад Энэрэлд түүний өөдөөс харах зориг хүрсэнгүй хэсэг чимээгүй болсноо “Битгий миний хэрэгт оролцоод бай” гээд явах гэтэл араас нь “Тийм ээ чи надад дүргүйг мэднэ.. гэхдээ ядаж л өөрийг чинь аюултай байдлаас гаргасан хүнд баярлалаа гээд хэлчиж болдоггүй юм уу?” гэхэд Энэрэл (би чамд дүргүй биш штээ, өдийг хүртэл чи ингэж боддог байсан юм уу? ) хэмээн дотроо бодсон хэдий ч “Тийм ээ би чамд дүргүй.. бүүр үзэн яддаг, чи намайг хүчээр үнсчихээд юу ч болоогүй юм шиг байсныг чинь, чи миний хамгийн сайн найзтай үерхэж байгааг чинь, чи миний бүүр хажууханд амьдарч байгааг чинь, чамайг тэр чигээр нь би үзэн яддаг, үзэн яддаг” гээд амаа даран гүйн одов.
Маргааш нь Энэрэл өрөөнөөсөө ч цухуйсангүй хичээлээн таслан орондоо өдрийг өнгөрөөнө. Утсанд нь байн байн дуудлага ирэх бөгөөд тэр нь Өлзийгөөс байх тул түүнтэй утсаар ярих өчүүхэн ч сонирхол төрөхгүй байлаа. Гэтэл удалгүй мессэж ирэхэд нь аван уншваас “Minii nz yagad utsaa awahgui baigan be. Ochigdor sain yawj harisan uu. Nzd ni chamd heleh tailbarlah yum zondo l bn. Chi namaig ochigdor oor huuhedtei baihad gaihsan biz de. Za eniig unshwal naiz ruga zalgaarai. ” гэсэн мсжийг уншмагц Энэрэлд (Өлзий түүнийг мэдэхгүй байгаа гэж үү. Юу ч гэсэн маргааш Өлзийтэй уулзаж ярилцахаас даа бүгдийг түүнд хэлье , бүгдийг бас асууя. Тэгээд ч Амараа намайг аварсан штээ. Би ч тэнэг зан гаргажээ.) гэж бодоод дахин хөнжилдөөн шурган хэвтлээ.
Маргааш өглөө нь Энэрэл хичээлдээ явахаар цүнхээ үүрэн гэрээс гартал яг үүдэндээ Өлзийтэй тааралдах нь тэр. Тэрээр нүүр ам нь будаггүй, хайш яайш хувцасласныг нь харвал уг айлд хоносон нь тодорхой байлаа. Энэрэл бүх болсон явдлыг хараад л ойлгосон тул юу ч асуусангүй юу ч хэлсэнгүй зүгээр л түүний зүрх нь түүнд “хурдан эндээс гүй хурдан зугт” гэсэн тушаал өгч тэрээр шатны уруу хурд мэдэн гүйлээ. ‘Бүх юм ийм хурдан байх байсан гэж үү.. миний хайр хүлээн зөвшөөрөгдөх ганцхан ч хувийн боломж байгаагүй гэж үү.. Үгүй ээ ийм байж болохгүй штээ.. Намайг юунд ингэж шийтгэнэ вэ? Би яах ёстой вэ бурхан минь надаа хэлээч Би яах ёстой вэ?’.........