Би байсан...

Намайг амьдралаас минь аваад явсан
Намрын тэр нэгэн жихүүн үдшээр
Нартад удах тавьлангүйдээ гунихдаа
Нүдэндээ биш цээжиндээ би мэгшсэн

Насан туршдаа хайрласан хайртыгаа
Нэг л орой ингээд орхиод нисэхдээ
Нуугдаж амжаагүй үхлийн жихүүн салхийг
Намайг сонгосонд нь үзэн ядсан

Тэнгэрт нисээд удаагүй байтал
Тамгалаад хаячихсан газарт намайг
Тэнд их хүйтэн бас тухгүй
Таарсан бүхэн дээрээс минь гишгэлдэг

Хайрттайгаа өнгөрүүлсэн жаргалтай зуныг
Хоолой зангируулан бодон хэвтэхдээ
Наймхан сарын дараа хорвоод мэндлэх
Нахиалан торьнох бяцхан үрээ өрөвдсөн

Амьддаа би хүмүүст жаргал хайрладаг
Амьд бүхэнд цэвэр агаар бэлгэлдэг
Алтан шаргал болоод ниссэн оддог
Анзаарч та ойлгосон бол би навч байсан...