Хундага дарсыг хайрт найз, хүүхэд хоёртоо...

Наадан тоглож явсандаа өчигдөрхөн л
Насны ханиа олон, амьдралын байшингаа бариад
Нэгэн амийг хорвоод бэлэглэсэн
Найзын минь харц жаргалаар гялбана

Биеэс нь дэлбээлсэн үрийг нь хараад
Битүүхэндээ атаархан ижлийг хүсэвч
Болоогүй амьдрал, төлөвлөөгүй жаргалд
Бор дарсыг амсахдаа "яарах юун" гэж авирлана

Тэнгэрийн диваажинг газарт олсон ээжүүд
Тэрнээс минь илүү хайр үгүй гээд үрээ үнэрлэхэд
Тэнд нь очиж үзээгүй миний бие
Тэр залууд, тэр залууд, эсвэл тэр залууд дурлаад л явъя

Өөрөөс минь ургах өөр нэгэн навч
Өөртэй минь хамт хорвоог туулан жигүүрлэх
Хожмын тэр нэгэн өдрийг мэндчилэн инээмсэглээд
Хүүгийнхээ, охиныхоо төлөө нэг тогтоочихдог юм билүү...

Миний нутаг

Тэнгэрийн төмөр хөлөгнөөс нар мандахыг би харлаа
Тэртээд сүүмийх нутаг минь араас даллаад л
Тэвэрт нь би өөрөө дэндүү их эрхэлж дээ
Тавиад явуулахдаа монгол минь араас мэгших шиг

Золгоод угтах хүний нутгийн барааг би үзлээ
Зон олон нь элэгсэг, өөрөө би ихэмсэг
Зориод ирсэн эрдмийн тэмдгийг цээжиндээ хатгаад
За баяртай миний нутаг намайг хүлээж байгаа гэх өдөр ойр...

Bette Midler - Caрнай

Сайхан ч ая сайхан ч үгийг өөртөө багтаасан нэгэн дууны үгийг өөрийн ойлгосон хэмжээндээ монголоор нь орчуулсан бөлгөө



Bette Midler- The Rose


Хайрыг хүмүүс гол гэж хэлдэг
Хүч муутай хулсыг живүүлж чаддаг
Хайрыг хүмүүс үзүүртэй хутга гэдэг
Хүний сэтгэлд шарх үлдээж чаддаг


Хайрыг хүмүүс өлсгөлөн гэж хэлдэг
Хязгааргүй ихээр өвддөг хэрэгцээ
Харин би хайрыг цэцэг гэж хэлнэ
Хөөрхөн бяцхан үр н чамайг гэж хэлнэ

Гэмтэхээс айсан зүрх
Хэзээ ч бүжиглэж чадахгүй
Сэрэхээс айсан зүүд
Хэзээ ч боломж олж чадахгүй
Ганцаардахаас айсан тэр
Хэзээ ч өөрийгөө нээж чадахгүй

Ихээр ганцаарддаг үдшүүд байдаг бол
Ирэх зам чин дэндүү урт байдаг бол
Зөвхөн азтайд н бас хүчтэйд н
Заяадаг н хайр гэж боддог бол

Хархиран хайрах цасны доор
Хэвтээд хүлээх үр үндэс маань
Хаврын нарны хайраар ивээгдэн
Хосгүй сайхан сарнай болон ургадгийг санаарай...


Bette Midler - The Rose (Lyrics)

Төлөө

Сүүлчийн ганцхан энэ л тамхийг

Сүүдрээ орхиод зугтсан чиний дурсамжинд

Шаналалаа тэврээд үлдсэн өөрийнхөө зүрхэнд

Шуурганд хийсээд одсон бидний дурсгалд зориулчихъя

Эцсийн ганцхан энэ л тамхийг
Итгэлээ харамлаад хулчийсан чиний айдсанд
Эзэнгүй айлын хаалга манах өөрийнхөө тэнэглэлд
Ээлжээ угтаад авсан бидний төгсгөлд зориулчихъя

Гашуунаар гуниг үргээх ганцхан энэ тамхийг
Гэрээс гараад эргэж ирээгүй чиний бухимдалд
Багаа өмсөөд чамайг гуйгаагүй өөрийнхөө бардамналд
Баяртайгаа хэлж амжаагүй бидний хагацалд зориулчихъя

Дуудаагүй байхад хүрээд ирдэг хагацал бүхэнд
Дурсаагүй байхад айлчлаад ирдэг шаналал бүхэнд
Дундраагүй байхад нэмэгдээд ирдэг зовлон бүхэнд
Дунд хуруугаа өгөөд энэ тамхийг ганцхан сорчихъя

Амраг минь...

Чиний өвөрт өнгөрүүлэх шөнө бүхэнд

Царайгаа инээмсэглэлээр чимэглэвч

Цээжиндээ би шархаа тодруулан будлаа, амраг минь

Шөнийн жаргалдаа хоёул бүхнийг мартаад
Шарзанд согтох шиг мансууравч
Шинэ өглөөг чи гэргийтэйгээ угтахаар одлоо, амраг минь

Тэмүүлэх сэтгэлээ нуулгүй илчлээд
Тэвэрт чинь эрхлэх дэндүү их жаргалтай ч
Тайлж чадахгүй бөлзөг ядам хуруунд чинь байлаа, амраг минь

Зөөлөн үнсэлтэнд чинь нэгэнтээ дасаад
Зүрхээн чамд бэлэглээд явуулсанч
Зүг нийлэхгүй гэрийн чинь үүдэнд өнчирлөө, амраг минь

Минийх болохгүй
Маргаашийг хүлээхгүй
Үүрээр босоод явахад
Үнэр чинь хүртэл замхран замхарсаар...

Охид

Хайраа хонгороо хөөрхөнөө гээд л

Хэтрүүлэн нялуурцгаах айлгүү охидын

Хуурмаг зан, худлаа аашийг нь

Харах болгонд баас хүрдэг болждээ

Цэнгээн наргиан архи дарсанд
Цадахаа мартсан шоучин охидын
Цангааг нь тайлж өвөртөө чихэхээр
Цалингаа дуусгах залуус олон болждээ

Хүнтэй нь биш хөрөнгөтэй нь
Харьцаа тогтоох шуналт охидын
Хайрлах дурлах мэдрэмжээ гээснийг
Халаглаж харамсан өрөвддөг болждээ

Гучхан зоосонд гуяа алгадсаар гүйж очих
Гунхсан гангарсан бузар охидын
Гутлынх нь уланд бүсгүйн үнэ цэнэ
Гишгүүлж хаягдан мартагддаг болждээ

Тэр Бүсгүйгээс...

Харцанд нь эрдэнийн шигтгээ гялалзан
Хаанаас нь ч харсан дагина атаархам
Хамгаас илүү үзэсгэлэн төгс
Хараад хараад ханаж цадахгүй нь
                                            тэр бүсгүйгээс...


Бүсгүйн дүрийг ялдам харц ягаан уруул
Бүжигчин лугаа уяхан хөдөлгөөн нь чимж
Бэлхүүс нь нарийн хөл нь савх шиг л
Бурхан будаг харандаагаа харамласангүй
                                            тэр бүсгүйгээс...

Алхсан газраар нь цэцэг ургадаг гэвэл
Андуурч хэтрүүлсэн гэж лав хэлэхээргүй
Олон эрчүүд дурлаад цээж хоосон буцна
Охин би хүртэл дурлалаа хорьж дийлэхгүй нь
                                             тэр бүсгүйгээс...

Би чамаас цэцэг л гуйсан...

За шинэ дэвтэртэй болж нэг ийм шүлэг бичлээ гэж...

Чамаас би цэцэг өгөөч гэж гуйсан

Чиний өгсөн цэцэг амьгүй байсан

Чамаас би цэцгээ амьлуулаач гэж гуйсан

Чи намайг үхмэл цэцэг голлоо гэж уурласан

Цэцэг өгөхгүй бол чамаас би явлаа гэж туньсан

Цэвдэг сэтгэлээр чи намайг явдаа гэж хэлсэн

Гэнэхэн бодолдоо зуурынх гэж итгэсэн

Гарыг минь тавиад орхино гэдэгт эргэлзсэн

Үхмэл цэцэг

Үхмэл цэцэг

Үхмэл цэцэг

Үхсэн цэцэг

Үхсэн цэцэг

Үхэх цэцэг

Би чамаас цэцэг л гуйсан...

Эзэнгүй

Чиний ертөнцийг халхалж явснаа
Чиний эзгүйд шаналан ухаарлаа
Чиний ертөнцөд тоосонцор байснаа
Чиний эзгүйд мэдэн гансарлаа
Чиний ертөнцийг таниж чадаагүйгээ
Чиний эзгүйд ойлгон шаналлаа
гэтэл чи...
Миний ертөнцийг бүрэн эзэлчихээд
Миний эзгүйд бүхнийг орхиод морджээ /Б.Хулан/

Учраагүй түүндээ зориулж бичсэн шүлэг

Би чамтай учрахгүй бол яанаа
Будилж төөрч хууртаж явсаар
Бундан зүрх минь итгэл сэтгэлээ алдаж
Бусдад чамайг өгөөд явуулчихвал яанаа

Тэр минь надтай учрахгүй бол яанаа
Тэнэгхэн охидуудад ашиглуулж хууртсаар
Тэвэртээ хайраа үүрд гинжилж
Танихгүй хэвээрээ зөрчихвөл яанаа

Чи бид хоёр учрахгүй бол яанаа
Чамаас надад надаас чамд заяагдсан
Час халуун хайрын балыг амтлахгүйгээр
Чулуун гэртээ нэгэнт мөнхөрвөл яанаа

Хаданд ургасан цэцэг - 2

Хаврын дунд сар шувууд дуулалдаад л, газар шороо мод зүлэг өнгө зүсээ авч, жилийн хамгийн гоё улирал эхлэхээр завдан хүн бүрт л өөрийгөө зарлах шиг бороог дагуулсаар манай тосгонд айлчлан ирсэн юм. Хэдхэн хормын өмнө миний амьдрал аз жаргалдаа умбаж байлаа. Би хайртай залуу Донныхоо гэргий болно, хөөрхөн хоёр хүүхэд төрүүлнэ хамгийн гоё гэр бүлийг босгож хамгийн сайн гэрийн эзэгтэй байна гээд л төлөвлөж байсан. Ердөө л дугтуйн доторх ганцхан зураг хүний амьдралыг орвонгоор нь эргүүлдэг гэвэл та итгэх үү. Донн бид 2 Ариун загалмайн өмнө нэг нэгнээ үүрд хайрлаж, бүхий л зовлон жаргалын цагт хамт байхаа андгайлан бөгжөө солилцлоо. Өө Донн минь дээ би чамайгаа тийм их хайрласан байтал чи яаж ингэж хандаж чадна вээ. Би хаана нь өнгөцхөн харчихав, хаана алдаж, хэзээнээс сохорсон болохоороо энэ бүхнийг одоо л дөнгөж мэдэв ээ, ер нь мэдээгүйгээрээ л өнгөрчихсөн бол энэ түүх сайхан хайрын түүх байх байсан ч юм билүү, гэвч харамсалтай нь тийм биш юм даа. Донныг надад уух юм авчирахаар явсан хойгуур нэгэн үл таних зочин инээмсэглэн намайг чиглэн ирсэн юм. Би түүнийг хэн нэгний болзож буй бүсгүй юм байнадаа л гэж бодсон, учир нь бидний хуриман дээр үнэндээ миний зүс танихгүй маш олон хүмүүс ирцгээжээ. Улаан даашинзтай харц булаасан өнөөх бүсгүй “Баяр хүргье, бяцхан бэлэг!” гээд л нэгэн дугтуй гарт атгуулчихаад л олны дунд орон алга болсныг л санаж байна. Дугтуйг задлавал Донн болон саяын захидал өгөгч бүсгүй хоёрын нэг нэгнээ халуунаар тэвэрч, бүсгүйн харц яг л би Донныг хардаг шиг түүнд ууссан, Донны өнөөх галтай цогтой, гэвч ямар ч шаналал байхгүй аз жаргалаар бялхсан тийм л харц нь тэр хоёрыг яг л нэг бүхэл хүн болгох шиг тийм нэгэн зураг гарч ирэв. Зургийг хараад ухаан балартах шиг л болон эргүүлж нөгөө талыг харахад “Диана, сэтгэл зүрх минь үүрд чинийх байна, чинийх байсаар ч ирсэн, намайгаа хүлээгээрэй, чиний Донн” гээд он сар өдөр нь нэг жилийн өмнө гэдгийг зааж байлаа. Би Доннтой танилцаад, түүнийг хайрлаад 2 жил болж байна, гэтэл Донн, Диана хоёр нэг нэгнээ хайрлаад түүнээс ч олон жил болжээ. Гашуун ч юм даа зовлон гэдэг, үнэхээр гашуун юм. Гэхдээ энэ бүгдийг үргэлжлүүлэхээ түр азнаад Доннтой анх танилцаж байсан үе рүүгээ эргээд нэг очьё.

Аав минь надад “Миний охин аз жаргалтай байх ёстой, чи л аз жаргалтай биш байх юм бол надад энэ хорвоод амьдарсаны утга учир гэж үгүй болно шүү дээ” гэж байнга хэлдэг байж билээ. Хүссэн бүгдийг минь өгдөг, миний санаа бодлыг дэмжиж, өөрийгөө хайж олоход минь боломж олгон, намайг л аз жаргалтай байгааг харах нь л аавын минь амьдрал тэр чигтээ мэт. Бага байхдаа би их уйланхай хүүхэд байлаа, том жижиг хамаагүй таалагдахгүй л бол асуудал болгон дээр уйлаад л аавдаа гүйгээд очиход аав минь нэг л тухгүй болж маш их шаналж байгаа нь харагддагсан. Гэхдээ л түүнийгээ надаас нуун эрх Шилаг тайвшруулах аргаа яаж ийгээд л олдог байж билээ. Өсөж том болох тусмаа би улам л хатуужиж аавыгаа шаналгахгүйн тулд жижиг сажиг зүйлийг үл тоон хатуужилтай болж байсан, аавыгаа дахиж шаналгахгүй гэсэн дээ яаж ч байсан жаргалтай л байя гэж шийдсэн хэрэг. Гэхдээ аз жаргалтай байгаа дүр эсгэж байсан гэвэл худлаа, би үнэхээр л аз жаргалтай бага насыг өнгөрөөсөн. Би багаасаа л ээж аав хоёр шигээ гэр бүлийг босгоно гэж мөрөөдөж хүсдэгсэн. Амьдрал аз жаргалаар дүүрэн өнгөрөөж, нэг нэгнээ насан туршдаа хайрлаж болдгийн жишээ болсон хосууд. Ер нь их хэмжээний мөнгийг дагаж байнга муу зүйл орж ирдэг, тийм ч болохоор мөнгөтэй баян айл гэр бүл бат бөх байхаа больж эхнэр нь нөхрөө нөхөр нь эхнэрээ хуурах явдал манай тосгоноор бол байнга болдог асуудал. Хүүхнүүдийн хов жив гэж дуусах биш дээ, ээж дээр минь ирдэг найз хүүхнүүдийн ярьдаг л зүйл нь тэрний нөхөр тэрэнтэй явж гэнэ, тэрний эхнэр нөхрөө тэрэнтэй хуурч гээд л, жижигхэн тосгон болохоор хов жив газар авна гэдэг бол гэрлийн хурдаар л өнгөрдөг зүйл. Би аавдаа эрхэлж ээжээсээ эмээж явдаг охин байлаа. Ээж минь гэр бүлийн толгойлогч гэж хэлж болохоор, бүх зүйлийг л удирдан зохион байгуулж явдаг, аав минь ажлаа тарж орж ирээд л Шилагаа эрхлүүлэх л үүрэгтэй, гэхдээ тэр хоёрынхоо хамт байгааг харахад яг л нэг цогц уран зураг шиг, нэг нэгэндээ дэндүү тохирсон гэлтэй. Ээж минь аавыг ажлаас орж ирмэгц л өнөөх дарга шинжээсээ над шиг л жоохон охин болж хувирахыг нь харахаар өхөөрдмөөр ч юм шиг. Тэгээд л оройжин ээж бид хоёр аавыг булаацалдсаар өдөр хоногууд өнгөрчихөж дээ. Манай гэр бүлийн гишүүн гэж хэлж болохоор Венэсса Гералд хоёр ч бас маш сайн хүмүүс, аав ээж хоёрыг минь хүндэлж явдаг нь хөдөлгөөн бүрээс нь мэдрэгддэг байсан. Аав ээж хоёрыг байхгүй үед би хоёр дэх ээж Венэссатайгаа дээврийн өрөөнд хүүхэлдэйгээрээ тоглож, Венэсса миний хүүхэлдэйнүүдэд төрөл бүрийн хувцас оён, надад үлгэр уншиж өгөөд л, нэг ёсондоо дээврийн өрөө Венэсса бид хоёрын хаант улс байсан юм л даа хэхэ. Тэр хоёр бүх л зүйлийг хийдэг байлаа, аав ээжийн маань итгэлт түншүүд л гэсэн үг. Ээж хааяа “Бурхан надад ийм сайхан дөрвөн хүнийг заяадаг би дэндүү азтай хүн шүү” гээд л...

Их гэр амьтай байсан болохоор бусад шиг баян айлын хүүхдүүд ам булаацалдан томорцгоодог цугларалтанд нь очин тэдэн шиг эцэг эхийнхээ мөнгийг хаа хамаагүй үрж цацаад явахыг хүсдэггүй байсан юм. Гэхдээ мэдээж өөрийгөө бусдаас тусгаарлаж зожиг байлгахыг хүсээгүйдээ гэр бүлийн уулзалт, бараг л өдөр бүр болдог үдэшлэг, баячуудын өдөрлөгүүдэд нь долоо хоногт ганц очиж үзэгдээд өнгөрдөг, аав ээж маань намайг үдэшлэг рүү явж тосгоны охид залуустай нөхөрлүүлэхээр шахдаг байсан ч үнэхээр намайг дургүй байхад хүчлээд байдаггүй тэгсхийгээд хэлээд л орхицгооно. Надад тэнд байх нэг л хэцүү бачуурмаар болж, нэг нэгнээ ажиглаж, дүгнэж харсан харцан дундаас амьд гарах боломжгүй мэт санагдаж яг л амьдаараа шатаж буй мэт мэдрэмж төрдөг тул аль болох л хурдхан тэндээс гарахыг хичээнэ. Өнөөх л хэдэн залуус, өнөөх л хэдэн охидууд, нөгөө л хэдэн хатагтай ноёд, ээж аав маань ч тэдний дунд орохоороо өөр хүмүүс ялангуяа ээж минь танихгүй хүн болж хувирдагт нь би үнэхээр дургүй байсан юм. Яг л тийм үдшүүдийн нэг нь байлаа. Танхимд орж ирмэгц ёс юм шиг л Блүүмийн хоёр ихэр охин намайг олзолж аваад л хорвоогийн хамаг хов живээр намайг булж орхих нь тэр. “Эдди чамд дурлачихсан юм шиг байнаа, та хоёр яг тохирно, гэхдээ Эдди саяхан Жилээс салсан, цаадах чинь их шаналж байх шиг байна лээ зайлуул, гэхдээ яахавдээ нэг нэгэндээ дурласан хүмүүсийн дунд тэр шавар хаах эрхгүй тийм үү” гээд л дөнгөж сарын өмнө Жилийн үй зайгүй найзууд байсан хоёр охин надад одоо ийм юм ярихыг сонсоод дотор муухай оргиж зайл гээд л хэлчихмээр санагдана. Би тэнд удахыг хүссэнгүй аавдаа харимаар байгаагаа хэлээд түрүүлээд гараад явсан. Манайх тэндээс холгүй байдаг болохоор алхсаар гэртээ ирээд шууд л зүчээ рүү очиж Цагаан сүүлт дээ бүх юмаа ярьж тайвшрахаар оров. Гэтэл тэр тэнд байсангүй, би хашааны хаалгыг дахиад л дутуу хааж ээ. Түүнийгээ олохоор гараад байшингийхаа эргэн тойронд хайлаа байсангүй, өнөөх толгодын зүг хөлийн хурдаар гүйв. Тэнд л байх юм шиг санагдсан юм л даа. Нээрээ л холоос харахад Цагаан сүүлт маань мөн шиг сүүдэртэж харагдана, гэхдээ ганцаараа биш нэг хүнтэй, бүрэнхий болсон байсан тул хэн гэдгийг нь таньсангүй, Гералд юм болов уу л гэж таамаглаад шуудхан яваад очив. Харин тэр Гералд биш өнөөх толгодыг минь булаадаг залуу, ирээдүйн миний хайрт Донн цагаан сүүлттэй маань зогсож байлаа. Тэр өдөр үг дуугүй яваад л өгсөн болохоор дахиж тааралдсандаа бага зэрэг бантах ч шиг болж, “Адууг минь харж байсанд баярлалаа” гэж хэлээд Цагаан сүүлтийгээ дагуулан буцах гэтэл Донн “Надад дахиад уут дүүрэн алим байна, чиний морь чинь лав дуртайяа иднэ дээ, үнэхээр сайхан амьтан байна, надад түүнтэй танилцах боломж олго л доо, мөн хатагтай тантай ч бас” гэж асуугаад л их сэргэлэн хөгжилтэй харцаар надруу үгүй гэж хэлэх боломж өгөлгүй ширтсэн юмдаг. Би ч гэртээ ганцаараа байхыг хүссэнгүй, үлдэхээр шийдсэн маань амьдралд минь шинэ ертөнцийг нээж, Донныг миний зүрхэнд тун ч удалгүй бадамлан асах гэж байгаа хайрын галын цогийг зурна чинээ төсөөлөө ч үгүй явждээ. Тэгээд л хэдэн ч цаг суусан юм бүү мэд ямар ч байсан ганцхан цагаан сүүлтэд биш Доннд үдэшлэгний талаар тэр хүмүүсийн талаар хамаг бодлоо дургүй гэдгээ ярьчихсан сууж байснаа санаж байна. Үүл сарыг нөмрөн дөлгөөхнөөр хөвөөд л, бяцхан одод үе үе гялсхийх нь яг л нэг нэгнээсээ нуугдан тоглож буй мэт сэтгэлийг гижигдэн, намуухан салхилах салхины аясаар нааш цааш найгах өвсний шаагих чимээ чихэнд уянгалагаар эгшиглэж, Донн бид 2 сарыг ширтээд л Донн үе үе хөгжилтэй зүйл ярих нь миний сэтгэлийг тайвшруулан инээлгэж байсан үнэхээр мартагдашгүй сайхан тэр үдэш бидний ирээдүйдээ өнгөрөөх өч төчнөөн сайхан үдшүүдийн дөнгөж эхнийх нь байсныг би таамаглаа ч үгүй юм...

Хаданд ургасан цэцэг - 1

“Хүний амьдрал бүх зүйлээр баялаг билээ, тэдний нэг нь хайр ялангуяа миний хоёр андын амьдралыг чимж, энэ хуран цугларсан найз нөхдөд н хүндлүүлж, магадгүй зарим нэгнийх нь цагаахан атаархлыг төрүүлж явдаг Шила Донн хоёрын агуу Хайрын төлөө хундагаа өргөцгөөе.” хэмээн Донны дотны найз Гэрит сэтгэл дүүрэн инээмсэглэн хэлэхэд тэнд байсан бүх л хүн бидний зүг харцгаан алга ташцгааж байсан юм. Бүгд л аз жаргалтай харагдана, хаа сайгүү л инээлдсэн баярласан, бидэнд баяр хүргэсэн, зураг хөргөө даруулцгаасан хүмүүс, магадгүй эндээс миний хайр эхлэх ч юм билүү гэж горьдоцгоосон ганц бие бүсгүйчүүд, залуучууд нэг нэгнээ шохоорхоцгоон харна. Надад ердөө л бүх зүйл хэтэрхий их, хэтэрхий хүнд ачаалалтай санагдаж бага зэргийн агаар салхиар өөрийгөө цэнэглэхээр байшингаас гарч адуун зүчээ рүү явсан. Тэнд миний хамгийн дотны анд Цагаан сүүлт байгаа түүн дээрээ л очвол тайвшрах юм шиг санагдсан. Хар хүрэн зүсмийн хэрнээ цав цагаан сүүлтэй болохоор нь би адуугаа тэгж нэрлэсэн хэрэг л дээ. Харин намайг очиход цагаан сүүлт маань тэнд байхгүй оронд нь өөр нэгэн зүйл түүний оронд хэвтэж байлаа. Дотор нэг л харанхуй болоод явчих шиг айдас дааж хар хөлс цувж байсныг санаж байна. Гэхдээ тэр зүйлийг юу болохыг үзэхээр аажуухан явж очив. Богино улаан өнгийн даашинз, гил хар урт намилзсан үс, гоолиг туранхай бие, тэр бол бүсгүй хүний сүнс нь хорвоог нэгэнтээ орхиж эхээс төрсөн биеэ газарт, миний адуун зүчээнд орхиод одсон хүүр нь байсан юм. Харамсалтай нь би тэр бүсгүйг таниж байлаа, хэн бэ гэж үү? Амьдрал үнэхээр бүх зүйлээр баялаг юм даа, ялангуяа миний амьдрал хараал идсэн зовлонгоор дүүрэн юм. Гэхдээ бүсгүйн цогцосыг хараад миний айдас алга болж, миний зовлон ч алга болж, яг л бяцхан хүүхдэд чихэр өгөхөд баярладаг шиг тийм сэтгэгдэл хоромхон зуур төрөөд өнгөрснийг нуух юун билээ. Үнэхээр хэрцгий сонсогдож байгаа л байх би мэдэж байна, гэвч тэр бүсгүй бол миний өнөөдөр ирээдүйн бүх л амьдралаа хамтдаа өнгөрүүлэхээр шийдсэн Донны маань хайртай бүсгүй байсан юм. Одоо намайг түүний үхсэнд баярласан сэтгэгдлийг та бага ч гэсэн ойлгох байх гэж бодож байна. Танд маш олон асуулт байгаа байх л даа, хэн бүсгүйг алав, Донн бүсгүй хоёрын талаар намайг хэрхэн мэдсэнийг, энэ түүх ер нь юуны тухай түүх вэ гээд л. Танд би бүгдийг нь ярих болно, үнэнээр нь нэг ч юм нэмэхгүй, нэг ч зүйл хасалгүй бүгдийг нь ярина. Би ганц л зүйлд баярлана миний энэ эмгэнэлт түүхийг тэвчээртэй унших гэж байгаа танд, магадгүй хэрэг болох хүндээ хэрэгтэй сургамж болж зовлон дүүрэн амьдралыг нь хөнгөвчилж өгвөл л баярлана. Ингээд түүхээ эхлэе...

Зуны үдэш байлаа, ер нь л хайр гэдэг зүйл зуныг дагаж ирдэг гэмээр хорвоогийн жам юмуу даа. Манайх гэдэг айл олон хүний амийг аварч, алтан гартай эмч Дэвид Грийний гэр бүлийнхэн гэдгээрээ тосгондоо хүндлүүлдэг, тааралдсан хүн болгон аавтай минь мэндлээд зөрдөг чинээлэг айлуудын нэг нь байсан юм. Намайг Шила Грийн, ээжийг минь Энни Грийн, гэрийн 2 үйлчлэгчтэй, миний хоёр дох ээж болох Венэсса болон түүний нөхөр Гералд бид тав томоохон эдлэн газарт амьдран суудаг байсан. Би багаасаа юм юмаар дутагдаж үзээгүй ёстой л нөгөө баян айлын эрх дураараа охин гэдэг нь байждээ. Бага нас минь сайхан аз жаргалтай өнгөрсөөн, эцэг эх минь намайг хайраар дутааж байсангүй, 18 насны төрсөн өдрөөр надад Цагаан сүүлтийг маань бэлэглэж билээ. Ёстой л нэг хагартлаа баярлаж, түүнтэйгээ өдөр бүрийг хамтдаа өнгөрөөдөг байлаа. Манай эдлэн газраас холгүйхэн ганц том модтой толгод байдаг нь миний өрөөний цонхоор байнга намайг урин дуудна. Цагаан сүүлтийгээ унаж очоод толгодын орой дээр гарж адуундаа хэдэн алим тавьж өгчихөөд л өнөөх сүрлэг том модыг налан суунгаа нар жаргахыг харахад бүх л зүйлээс тасарч, юу ч бодогдохгүй зөвхөн хорвоо ертөнцийн гоо үзэсгэлэнг бишэрч суудагсан. Яг л тэр өдрүүдийн нэг, юм бүхэн байдаг байрандаа, илүү ч үгүй дутуу ч үгүй, би байгаль эхтэйгээ мэндлэхээр дөнгөж очтол тэнд надаас өөр хэн нэгэн миний байрыг өөрийн болгочихсон, миний модыг налчихсан намайг ирж байгааг анзаарсан ч шинжгүй сууж байхыг харав. Дөхөж очоод ажваас энэ хавийнх биш бололтой, учир нь яг үнэнийг хэлэхэд биднээс зиндаа доогуур энгийн нэгэн айлын хааш яаш өмссөн хувцастай миний үеийн магадгүй хоёр гурван насаар ах тийм нэгэн залуу сууж байлаа. Тухайн үед би ч их ихэмсэг дураараа байж дээ, яг л миний ариун газрыг тэр нэг залуу бохирдуулчихсан юм шиг санагдаж түүнийг алга болгохыг хүсэж билээ. Түүнтэй юм ярихыг ч оролдсонгүй, буцаад л цагаан сүүлтийгээ хөтлөөд явахаар завдаж байтал “Ийм хурдан буцах гэж байгаа юм уу, би саад болчихсон уу” гэж өнөөх залуу бодвол надад л хандаж хэлж байгаа бололтой, өөр хэнд ч байхавдээ тэнд бид хоёр л байснаас хойш. Надад тэр залуу маш бүдүүлэг санагдаж, өөрийгөө юу гэж бодоод надтай ингэж хамаагүй харьцаж, хамгийн гол нь миний толгодыг булаан авч байгаад нь үнэхээр дургүй хүрч байсан ч, бүх уур бухимдлаа нуухыг хичээн эргэж хараад “Энд надад байх зай алга, дараа л буцаж ирий даа” гэхэд “Энэ том толгод дээр хоёрхон хүн багтахгүй гэдэгт итгэлтэй байна уу, за үнэхээр чамд тухгүй байгаа бол би явья даа, бодвол чи эндэхийн эзэн нь бололтой” гэж хэлээд босоход нь би түүн рүү эгцэлж харсан юм. Яг л тэр мөчөөс миний сайхан аз жаргалтай амьдрал дуусч, зовлон эхлэсэн гэлтэй, мэдээж тухайн үедээ бол би хэзээ ч тэгж бодож байгаагүй л дээ, өөрийгөө их л жаргалтай байна гэж бодож итгэж явсан, магадгүй тийм, магадгүй үгүй. Аан тийм би түүн рүү эргээд харсан, түүний харц гал дүрэлзэж цог бадарсан, маш их зориг залуу хүний эрч хүчийг ёстой л асаасан тийм л харц, гэвч тэнд нэг л ер бусын шаналал зовлон нуугдаж буй мэт. Гол нь түүний галтай харц миний сэтгэлийг булаав уу, эсвэл шаналсан харц нь булаачихав уу би үүнийг одоог хүртэл мэддэггүй юм. Ямар ч л байсан тэр залуу манай эндхийн чинээлэг амиа бодоцгоож өөрсддөө эрдсэн хэдээс тэс ондоо байсан нь миний сонирхлыг татаж надад яг л өндөр өндөр ургасан өвсөн дундаас нарны илчийг өөртөө шингээх гэж зүтгэж яваа бяцхан цэцэг шиг л санагдаж билээ.

Улаан пальтотой бяцхан охин

Хэдэн өдөр өрөөндөө шигдэж суусаар байгаад ядарч тамирдсан би гэдэг хүн багахан ч гэсэн агаар салхитай уулзахаар шийдэн гадагш гарч цэцэрлэгийн сандал дээр ирэн суув. Жижигхэн хар цүнх үүрсэн, улаан өнгийн пальтотой бяцхан охин хажуугаар зөрөх үед яагаад ч юм би тэр охиноос нүдээ огт салгаж чадсангүй. Барагцаалвал зургаан настай байхаар тэр охины чухам яг юу нь миний анхаарлыг ийм ихээр татаж байгааг өөрөө ч ойлгохгүй байсаар зүгээр л түүн рүү тасралтгүй ширтэнэ. Саяхан жиргэж байсан шувууд, жаргалтай мишээж байсан нарны туяа, хөнгөхөн исгэрэх навчсын чимээ бүгд гэнэт л чив чимээгүй болон бүх зүйл нам жим, хорвоо ертөнц тэр аяаараа унтчих шиг санагдана. Эргэн тойрноо ажиглан, уг гэнэтийн үзэгдлийг мэдэх хэрэгтэй мэт санагдавч, надаас холгүйхэн байрлах намхан хашлаган дээр эвтэйхэн гээч нь суугаад өнөөх хар цүнхэн дотроосоо жигнэмэг гарган амтархан идэж суугаа охин анхаарлыг минь соронз шиг л татах нь үнэхээр хачирхалтай. Охин жигнэмэг гартаа атгасаар аажуухан толгойгоо өргөн над руу ширтэхэд гэнэт харц тулгарсандаа цочих шиг болсон ч аль болох тайвнаар түүн рүү хөнгөхөн инээмсэглэхийг хичээв. Харин тэр хариу инээмсэглэлгүйгээр над дээр туссан харц нь шилжин миний хажуу руу харах нь тэр. Яг тэр мөчид хажуугаас минь нэгэн эрэгтэй хүн босоод алхав. Хар өнгийн хослол, хар цамц, хар зангиатай уг залууг яагаад хажууд сууж байсныг огт анзаараагүйдээ гайхсан ч түүний дэлгэн барьсан гүн цэнхэр өнгийн шүхэр улам их анхаарлыг минь татна. Залуу намуухан алхалсаар охины дэргэд ирж суугаад түүн рүү дөлгөөхнөөр инээмсэглэн чихэнд нь ямар нэгэн юм шивнэнэ. Охин анхааралтай сонсохын сацуу надруу харсан харцаа бууруулсангүй, би ч бүүр гайхаж хоцров. Ер нь яг юу болоод байнаа, би энэ хоёрыг таних билүү, тэр хоёр миний тухай ярьж байгааг нь би зөнгөөрөө мэдэрч байсан юм. Өнөөх залуу шүхрээ хураан охины бяцхан гарт атгуулаад над руу харж инээмсэглэмэгцээ тэндээс босоод явмагц охин хашлаганаас өндийн, өнөөх жигнэмэгээ цүнхэндээ буцааж далд хийгээд яг өөдөөс минь чиглэн алхсаар удалгүй урд минь ирж зогсох үед нэг л жихүүдэс айдас төрөөд явчихна тэр.
“Эгч ээ битгий ай, надаас айх хэрэггүй. Саяны ах намайг танд энийг өгөөрэй гэсэн юм” гээд өнөөх хачин цэнхэр шүхрийг надад өгмөгцөө
“Тэгээд бас танд бүх зүйл сайхан болно оо. Таныг дахиж өвдөхгүй гэж хэлүүлсэн” гээд дотноор инээмсэглэнэ. Би бүүр түүний ярьсныг ойлгохыг хичээн толгойгоо гашилгаж суутал охин дээр нэгэн цагаан өнгийн хувцастай бүсгүй ирэн юм асуусан ч түүний яриа надад сонсогдсонгүй. Удалгүй надруу харан нэг юм асуугаад л байгаа бололтой, харамсалтай нь би сонсож чадахгүй байсаар.
“Уучлаарай би таныг огт сонсохгүй байна” гэж намайг хэлэхийг ердөө ч тоосонгүй, охин руу эргэж хараад юм асууж байгаа бололтой, харин охин хариуд нь надад болон тэр бүсгүйд бүх зүйлийн хариултыг хэлж өгсөн юм.
“Сувилагч эгч ээ, энэ эгч энд байхгүй ээ, сая нэг ах ирээд түүнийг аваад явчихсан.” гэж хэлэхэд гэнэт тогонд цохиулах шиг л болов. Би үхчихсэн юм гэж үү, би үхчихсэн юм байна, ердөө л нүд ирмэхийн зуур би үхчихэж гэж бодохтой зэрэгцэн яагаад ч юм асар их тайвшрал, амар амгаланг мэдрэх шиг болов. Бүх бие минь цовоо сэргэлэн, сульдаж ядарсан мэдрэмж өчүүхэн ч алга, ханиалгаж бүгшүүлэх маань ч зогссоныг анзаарав. Нээрээ л охины хэлснээр биед минь өвчний нэг ч ул мөр байсангүй. Би жаргалтайгаар мишээсээр цэнхэр өнгийн шүхрээ дэлгэн, сууж байсан газраасаа босоод надад нээгдэж байгаа шинэ ертөнцийг чиглэн алхахдаа Амьдралд би сүүлчийн өгүүлбэрээ хэлсэн юм. “Баярлалаа Амьдралаа, чамтай танилцаж, чамтай нөхөрлөж хамтдаа жаргал зовлонгоо хуваалцан цаг хугацааг туулахад үнэхээр сайхан байлаа, хэзээ нэг өдөр хоёулаа эргээд уулзах болохоор тэр өдрийг хүртэл түр баяртай.”


/Б. Хулан 2011.05.16/

Би хааччихваа...

Блогоороо жаал хэсэв, ямар ч идэвхитэй байсан юм бэ дээ. Шүлгийн мөрнүүд гараад л гараад л өгүүллэг өгүүлэмж зохиогоод л, одоо тэр хүн хааччихсан юм бэ. Би хааччихваа. Амьдрал яг л нэг шугаман зураасаар үргэлжлээд л юу ч өөрчлөгдөхгүй байгаа мэт боловч үнэндээ энэ гурван жилийн хугацаанд маш их зүйл өөрчлөгдөж ээ. Анх нэг найзтайгаа танилцаад насаа хэлэхэд гадарласан юмаа харцнаас чин мэдэгдэж байна гэж хэлж байсан санаанаас гардаггүй юм. Одоо тэр харц гурван жилийн дараа маш их өөрчлөгдсөн дөө гэж бодохоор гунигтай ч юм шиг. Их л цоглог байж дээ, бухимдаж уурлана гэдэг зүйлийг ховорхон үздэг байлаа, юманд тэгтлээ их санаа зовж , шөнө бодож хэвтдэггүй байж, сэтгэл амар сайхан байж ээ. Тархинд хуралдсан олон асуудал байхгүй болохоор шүлэг бичихэд амар байдаг юм болов уу, тархи илүү сул чөлөөтэй байдаг болохоор сэтгэх хүрээ илүү их байдаг юм болов уу. Нэг бодлын тийм боловч нөгөөтэйгүүр бол амьдрал үзэх тусам үзэг улам хурцлагддаг байх л даа. Гоё шүлэг, өгүүлэмж бичмээр байна, сая хуучин бичиж байсан "Намайг Зовлон гэдэг" хэмээх зохиомжоо уншлаа. Иймэрхүү санаа дахиж хэзээ орж ирэх юм бол доо гэж бодогдсон. Нэг ёсны өдрийн тэмдэглэл шиг л, ямарваа нэг шүлгээ уншихад тухайн цаг үед юу юу болж байсан гээд л дурсамжууд санаанд буух юм. Сайхан нь ч байна муухай нь ч байна. За даа мөн ч олон юм нуршлаа даа, блогтоо ямар ч байсан агаар оруулах цаг болсон гэж бодоод ядаж иймэрхүү дүгнэлт бичээд үлдээмээр санагдлаа. Блог минь сайн уу чамдаа удахгүй буцаж ирэхийг хичээнээ.

Knock Knock Knocking on heavens door...

хаха ичиж үхмэрий гэхдэ яаху анх уда ийм бичлэг хийж үзлээ
Гитар тоглож бол дөнгөж суржаа, дуулна гж авах юмгү гэхдээ би зоригтой аа наасс :))

Хайрын гуйлгачид

Өмнөх үг:

Хэдэн мөр холбомоор санагдаад, толгойдоо үгнүүд бодож байтал юу ч бодож байлаа ямар ч байсан “гуйлгачин” гэдэг үг санаанд оров. Гуйлгачин гэхээр би энэ сэдвээр юу бичиж чадах вэ гэж хэсэг бодлоо л доо, олигтой юм толгойд зурагдсангүй, гэтэл гуйлгачинг “хайр” гэдэг үгтэй хослуулбал гээд бодтол харин цаашаагаа шүлгийн мөрнүүд зурайгаад ирдэг юм байна хэхэ. Энэ шүлгийг бичиж байх явцдаа, бичигдэж байгаа шүлэг маань өөрөө надад юм юм ухааруулаад эхлэчихвээ. Би ер нь их азтай хүн юмаа. Аав ээжийнхээ тухай бодож, тэднийхээ талаар энд бичмээр санагдсан юм.
Аав ээж маань өдөр ирэх бүрт улам л нэг нэгэндээ хайртай болоод байгаа нь харагдаж, хааяа бүүр жоохон хүүхдүүд шиг санагдаад инээд хүрэх үе ч гардаг. Энэ амьдралаа тэр хоёр маань бүүр доороос нь өдийг хүртэл гар гараа чанга атган зүтгэсээр босгоцгоосон. Харин одоо Бат-Эрдэнийнх гэдэг айл баян хангалуун, өр ширгүй, идэх хоолтой, унах машинтай, сайхан байртай, гурван хөөрхөн хүүхэдтэй (нэг хөөрхөн нь би хэхэ) элэг бүтэн, сэтгэл тэнэгэр амьдарцгааж байгаа. Миний ээж хүнд их тус дэм болох дуртай, сайхан сэтгэлтэй, хэнээс ч дутахгүй хөгжилтэй, хамт олныхоо дунд нэр хүндтэй, нүдэнд нь инээмсэглэл байнга тодорч, харцанд нь гал ассан сайхан бүсгүй байдаг. Харин аав маань хүчтэй, чадалтай, мөн олны дунд нэр хүнд өндөр, сайхан ажилтай, хийе гэснээ хийдэг, амласанаа ягштал биелүүлдэг, ёстой эр хүн ямар байх ёстойв яг л тийм чадалтай эр хүн гэж боддог. Манайх гэдэг айл ам бүл тавуулаа, хаанаасаа ийм их энерги авчихсан юм гэмээр бүгд л инээж ханиаж, дуу шуу болцгоосон хөгжилтэй хүмүүс байдаг. Ах дүү бид гурав гэр бүлийн их эрүүл орчинд өссөн гэж боддог, учир нь аав маань архи үнэртүүлж гэртээ орж ирдэггүй, архичин аавын зовлонг мэдрүүлээгүй өсгөсөн, тийм болохоор бид их азтай хүүхдүүд юм. Гэтэл Монголын маань нийгэмд тэр зовлонг мэдэрч өссөн, мэдэрч байгаа гэр бүлүүд тоолоод баршгүй их байгаа гэдэгт итгэлтэй байна. Бүүр хар багаасаа л архи гэдэг зүйлийг мэддэг болж, удалгүй том болохдоо тэр зүйлийг ууж сурч, харин томорсон хойноо тэр зүйлгүйгээр байж чадахаа болтол донтдог болчихсон залуучууд маш их байгаа. Сүүлийн үед дуу шүлгэндээ хүртэл архиа магтан дуулж, тэрэндээ бардацгаагаад байх юм, нөгөөдөхийг нь уншиж сонсоцгооснууд нь дагаж баярлаад “өө яг би би, надтай адилхан” гэх мэтээр өөрсдөөрөө бахархдаг болчихож. Энэнд чинь одоо бахархаад, шагшаад, дэмжиж баярлаад байх зүйл баймааргүй л юмсан. Ийм биш байгаачээ, монгол эрчүүд ээ! Та бүхэн чинь ирээдүйг гартаа атгасан, гэр бүлээ эрүүл саруул авч явах ёстой эр хүн, эцэг эхийн бахархал, бүсгүй хүний хань, үр хүүхдийнхээ эцэг нь шүү дээ. За тэгээд энэ бүхнийг хэдэн мөрөөр бас хэлэх гэж оролдсон юм, эр хүн та уншвал нэгийг бодно биз ээ.

Хайрын гуйлгачид

Наран мандахтай зэрэгцэн
Найгаж ганхсаар гэртээ ирэхэд чинь
Цурам хийлгүй шөнөжин хаалга чагналаа гээд
Цухалдаж уурлахдаа үглэж чамайг загналаа ч

Ээжээ яг үхлээ ус өгөөч гэхэд чинь
Эвий хүүгий минь бие өвдлөө гэж бодохдоо
Аягатай усыг зовнисон харцаар өгч байгаа
Алт шиг чиний ижий хайрын гуйлгачин

Шөнийн бор хоногт хаалгаа балбан
Шимтэж уудаг архиндаа живсээр ирэхэд чинь
Орлуу чинь түшиж чамайг хэвтүүлээд
Огиудас хүрэм үнэрийг чинь тэсвэрлэн

Хувцсыг чинь арай ядан тайлж
Хувингий чинь дөхүүлж орхичоод
Бохиры чинь цэвэрлэж суухдаа заяандаа гомдон
Буланд уйлж суугаа эхнэр чинь хайрын гуйлгачин

Айлын хүүхдүүд ам мэдэцгээн шуугилдахад
Арын ширээнд нэг хүү чимээгүйхэн сууна
Багшийн өгсөн даалгавар “Аавын тухай”
Бусад сурагчид бүгд л сайн сайхныг бичнэ

Маралаагийн аав эмч, Хүслэнгийн аав хуульч
Мундаг мундаг аавуудыгаа чангаар магтацгаана
Харин миний аав “Архичин” гэж дэвтэрт бичихдээ
Хоолой нь зангирах чиний хүү хайрын гуйлгачин

Ээж чинь, эхнэр чинь, үр хүүхэд чинь
Эргэн тойронд чамайг хайрладаг хүн бүр
Чиний хайрыг гуйсаар цангаж өлсөж байхад
Чи харин архи гударсаар яваа архины гуйлгачин...

/Б. Хулан 2011.02.08/

Чи хаашаа явчихсан юм бэ?

Чимээгүйн дунд ганцааранг минь орхилоо ч
Чиний минь ялдам хоолой чихэнд цууриатсаар
Чамайг гэх сэтгэл минь үүрд халуунаараа байхад
Чи яагаад бүхнийг орхиод явчихсан юм бэ?

Модод навчсаан тоолон нэг нэгээр үдлээ ч
Мөдхөн эргээд ирэхийг нь хоног тоолон хүлээсээр
Миний чамд өгсөн зүрх минь цохилсоор байхад
Мөчирөө орхиод чи яагаад нисчихсэн юм бэ?

Аадар бороо бүхнийг харанхуйлан нөмөрлөө ч
Асаасан гал миний цээжинд шантралгүй бадарсаар
Амьдрал чи бид хоёрыг инээмсэглэн далласаар байхад
Амраг бүсгүй минь чи хаашаа явчихсан юм бэ?

Булбарай хацар чинь гарт минь мэдрэгдлээ ч
Буцаж ирээгүй зам чинь арилан сарнисаар
Бусдаас харамлан чамайгаа нандигнадаг байхад
Бурхан чи юунд түүнийг минь аваад явчихсан юм бэ?

Picture of us : ) Picture of me : (

//** Та хэрвээ жаргалтай байвал үүнийг уншаад хэрэггүй, учир нь одоо миний өгүүлэх гэж байгаа зүйл гунигтай, гэхдээ гунигтай ч гэлээ цаад санаа нь сайхан юм аа..
Та хэрвээ гунигтай байвал үүнийг уншаад хэрэггүй, учир нь улам ч гунигтай болгож мэднэ, гэхдээ магадгүй урам хайрлаж ч болох юм.
Унших гэж байгаа танд баярлалаа :) **//





Бороо шиврэнэ.

Цонхны урдуур сүүмэлзэн сэвэлзэх хөшгийг таттал гаднаас дур мэдэн орж ирэх хөнгөхөн салхины аясаар ширээн дээр тоос даран хэвтэж байсан зураг газарт унах нь тэр. Охин уг зургийг сөхөж харахаас айна, сайхан дурсамж дурдатгал, нэгэнт өнгөрч түүнийг орхиод явсан бүхэн уг зурагны нүүрэнд байгаа гэдгийг тэр хэнээр ч хэлүүлэлтгүй мэдэж байлаа. Гэсэн хэдий ч шаналсан сэтгэлээс нь гарах намуухан эгшигэнд хөтлөгдөн зургийг газраас авч харахаар шийдэв. Дэрээ норгон өнгөрүүлсэн шөнүүдийн тоо хэдий 100 хол давж, өнгөрсөн бүхэнтэй эвлэрч чадахгүй, эвлэрэхийг ч хүсэхгүй байгаа болохоор түүний тархинд бусад шиг дурсамжаа хараад “өнгөрсөн явдал даа” гэж бодох тэнхэл өдийг хүртэл суухгүй байсаар байгаа. Хэтэрхий их хайртай байсан, орхиод явахад нь тэврээд үлдээе гэсэн ч тийм их тэнхэл түүнд байгаагүй, буцаад ирнэ гэж олон шөнө залбирч хоносон ч бурхан түүний хүслийг сонсож чадаагүй юм болов уу, ямартай ч тэр буцаж ирээгүй. Цог асдаг байсан харцанд нь гунигийн манан нэгэнт хурж, гашуун нулимс түүх өгүүлэх шиг нүднээс нь хацар даган доошилж эхлэхэд охин зураг руу, зурган дээрх залуу руу, тэдний жаргалтай мөч рүү цаг хугацаагаар аялан очсоноо мэдрэнэ. Ямар их жаргалтай байж вэ, тэр хоёр нэгнээ хайрлаад л, хамтдаа байвал л бүх юм сайхан болно гэж итгэдэг байсан тэр мөч. Цаг хугацаа олон зүйл ойлгуулна, үнэн гэж байсан ч тэр нь худлаа байсан гэдгийг сүүлд н ухааруулж, итгэсэн боловч итгэх ёсгүй байсан гэдгийг хуурсан хойноо л хэлнэ. Тэр л үед бүх зүйлийг мэдсэн байж орхиж чадаагүйдээ харамссан ч, жаргасан хайрласан хамт байсан цаг мөч бүхэн нь түүнээс хэд дахин хүчтэй тул өөрийгөө буруудсан гэж огт бодох эрхгүй. Охин үргэлжлүүлэн зургийг ширтэн сууна.

Дууссан.

Навч хаялана.

Модны мөчир, мөчирөөсөө салахыг хүсэхгүй байгаа тул байдаг чадлаараа зүүгдэх шаралсан навчнууд нарны хурц гэрлийг халхлавч, алтан шаргал туяа нь тэдний завсраар нь зурвас зурвасхан тусах нь хос хоёрын жаргалтай өдрийг өнгө өнгөөр чимнэ. Ойр хавьд олон хүн байсангүй, нуурын эргээр цагаан хар хоёр хунгийн гангар гунгар хийн хөвөхийг ширтэнгээ, дулаан илчээрээ хоёр биенээ налан суугаа охин залуу хоёрын харц нь хайраар дүүрчээ. Тэрээр яг энэхэн хормыг зургийн хальсанд мөнхлөхөөр хоёул санал нэгдэв. Залуу гараа сунган зургийн аппаратаа холхоноос барьж байгаад хоёр биенийхээ дээх н талаас зургийг даржээ. Энэ зураг хосгүй гоё зураг байх ёстой, тэр хоёрын хувьд тэдний хамгаас гоё мөчүүдийн нэг, нандигнаж явах зураг. Охин зургаа үзэхээр аппаратыг авч зураг үздэг товчруур дээр дарлаа. Нарны сүүмгэр туяанууд тэдний хувцсан дээр тусчээ, хоёулаа ямартай ч тун жаргалтай байгааг уг зургийг харсан хэн ч хэлж чадахаар байв. Охин дахин зураг авахаар дарах гэхдээ санамсаргүйгээр өөр товчлуур дээр дарчихтал нэгэн өөр зураг гарч ирэв. Залууг анзаарсан боловуу хэмээн хамт үзэхээр түүн рүү харсан ч, далавчаа дэвэн нисэхээр завдах хос хунг бахархан ширтээд завгүй байлаа. Охин зургийг сайн ойртуулж харвал гартаа нэгэн зүйл атган сууж байгаа бүсгүй байв. Тэр бүсгүйн царай сайн харагдахгүй байлаа. Дахин ойртуулав. Харц нь ямар их гунигтай юм бэ, энэ бүсгүй уйлж байна, энэ бүсгүй гартаа барьж буй зургаа харан уйлж байна, энэ бүсгүй хэн бэ. Тогтож сайн харвал тэр огт танихгүй бүсгүй, түүний хамгийн сайн таньдаг хүн нь болж таарах нь тэр. Тиймээ тэр бол өөрөө байлаа, тэр охин, түүний ирээдүй байсан. Гартаа сулхан барьж байгаа нь дөнгөж саяхан дарсан охин залуу хоёрын зураг мөн. Охин ирээдүйд юм бүхэн ямар байхыг яг л тэр хоромд мэдсэн. Бүх юм өөрчлөгдөнө, тэр шанална, хязгааргүй их. Ирээдүйгээс ирсэн энэ зураг бол бурхан гээч зүйл байдаг бол тэр нь түүнд олгож байгаа хоёр дох боломж байсан юм. Тэр самгардаж эхлэв, эхэндээ энэ бүхэнд итгэхийг хүсээгүй ч бүх зүйл яг ийм болно гэдгийг сэтгэл дотор нь хэн нэгэн батлаад байх шиг түүнд орилох мэт чангаар дахин дахин хэлнэ. Охин залуу руу харлаа. Маш тайван дөлгөөхөн харц охины бэмбэгнэн чичрэх айдсыг бүхэлд нь аваад өлгийдөн бөөцийлөх мэт, өнөөх орилон хашгирах чимээг хайрын уянгат дуу болгох мэт залуугийн байдал бүхнийг өөрчлөв. Хайртай, охин түүнд хайртай, тэр түүнд яг энэ мөчид зүйрлэшгүй их хайртай, хэтэрхий их жаргасаныхаа шанг ирээдүйд хүртсэн ч хамаагүй охин энэ сонголтыг л хийнэ. Ирээдүйд амсах зовлонгоос сэргийлэхээр бурхан охинд хоёр бүүр гурав, бүүр хэдэн мянган боломж олгосон ч байлаа охин нэг л сонголт хийнэ, охин залууг дахин дахин сонгоно, учир нь охин тэнэг гэхдээ залууд ухаангүй хайртай, түүний хайр хамгаас хүчтэй. Охин өнөөх зургийг сүүлчийн удаа хараад устгах товчлуурыг дарав.

Эхэлсэн...

/Б.Хулан 2010.11.30/

Цэцэг ургасан.

Хөлгүй далайд төөрөн сэлэх загас би байсаан
Хаачихаан мэдэхгүй тэнүүчлэн нисэх болжмор би байсаан
Хатуу чулуунд цохигдон урсах голын урсгал би байсаан
Хүний орчлонд ганцаардан алхах охин би байсаан

Давалгааг сөрөн аялах усан онгоцонд загас дурласан
Далавчаан дэвэн жигүүрлэх хангарьдад болжмор дурласан
Дөлгөөхнөөр цэнхэртэх нуурын усанд голын урсгал дурласан
Дулаахан харцаараан намайг ширтэх чамдаан би дурласааааан...

Унтаж байхдаа л тэр...

Зиа сайн байна уу, блогийг минь уншиж байгаа тэр нэг хүнээ. Тий та та таныг л хэлээд байгаам шүү дээ.
Нөгөө БонБон чинь блогоо мартаад нэгэнтээ зургаан сарыг юууу ч бичихгүй өнгөрөөчихжээ..
Гэнэт ухаан орсон юмуу, ганцаардсан үдэш ч байсан юмуу, тэнгэрт байгаа тэр ганцхан сарыг ширтэнгээ гунигтай нэгэн шүлэг тэрлээтэхэв.
Гэхдээ санаа зоволтгүй ээ, цаад БонБон чин хайр дурлалын асуудал дээр жаргалтай явж байгаа, энэ шүлэг надтай холбоогүй шүү гэж хэлэхгүй бол яасын ийсийн шаналсымуу ивийдээ гээд өрөвдөөд унахвы, тийм биш шүү хэхэ.
Гэхдээ мэдээж хэн нэгэн шаналж байгаа хүнд, эсвэл ийм шаналалыг мэдэрсэн нэгэнд витамин болохгүй ч гэсэн, гунигийг нь хуваалцах хэдэн мөч байх байхаа гэж найдна.
Зургаан сарын дараах мэндчилгээ болон шүлгийнхээ өрнөлийг бөөн үгээр нуршаад биччихлээ.
Одоо залхууралгүй шүлгийг минь уншаарай, гилайлаа, хайртай шүү та нартаа гээд доль үсрээд байх нь ч хаашайн :р

Унтаж байхдаа л тэр..

Наран мандана, шаргал туяагаар
Намайг бүрхэнэ, айдсын өглөө
Нүүрээ буруулсаар, түүний хайр
Нэгэнт мартагдсан, бидний дурсамж

Унтаж байхдаа л тэр
Урьдынх шигээ минийх болдог
Амгалан тайван нойрсохдоо л
Амраг хайрт минь буцаад амилдаг

Хөшгөө нээнэ, гунигтай өдөр
Хайрыг үгүйлнэ, миний зүрх
Хөндий хандсаар, хүйтэн харцаар
Хөлдөн мөстсөн, чиний сэтгэл

Унтаж байхдаа л тэр
Урьдынх шигээ минийх болдог
Хөнжлөө тийчлэн хэвтэхдээ л
Халуун дулаан илч нь мэдрэгддэг

Гандсан навч, мөчирөө орхино
Гаднаа инээнэ, уйланхай нүд минь
Гадагшаа ширтсээр, залхсан харц чинь
Гундан шаналсан, миний сэтгэл

Унтаж байхдаа л тэр
Урьдынх шигээ минийх болдог
Үүрийн гэгээ хаалга бүү тогшоосой
Үүрд унтаж байхыг чинь л хармаар...