Monday, October 11, 2010

Унтаж байхдаа л тэр...

Зиа сайн байна уу, блогийг минь уншиж байгаа тэр нэг хүнээ. Тий та та таныг л хэлээд байгаам шүү дээ.
Нөгөө БонБон чинь блогоо мартаад нэгэнтээ зургаан сарыг юууу ч бичихгүй өнгөрөөчихжээ..
Гэнэт ухаан орсон юмуу, ганцаардсан үдэш ч байсан юмуу, тэнгэрт байгаа тэр ганцхан сарыг ширтэнгээ гунигтай нэгэн шүлэг тэрлээтэхэв.
Гэхдээ санаа зоволтгүй ээ, цаад БонБон чин хайр дурлалын асуудал дээр жаргалтай явж байгаа, энэ шүлэг надтай холбоогүй шүү гэж хэлэхгүй бол яасын ийсийн шаналсымуу ивийдээ гээд өрөвдөөд унахвы, тийм биш шүү хэхэ.
Гэхдээ мэдээж хэн нэгэн шаналж байгаа хүнд, эсвэл ийм шаналалыг мэдэрсэн нэгэнд витамин болохгүй ч гэсэн, гунигийг нь хуваалцах хэдэн мөч байх байхаа гэж найдна.
Зургаан сарын дараах мэндчилгээ болон шүлгийнхээ өрнөлийг бөөн үгээр нуршаад биччихлээ.
Одоо залхууралгүй шүлгийг минь уншаарай, гилайлаа, хайртай шүү та нартаа гээд доль үсрээд байх нь ч хаашайн :р



Унтаж байхдаа л тэр..

Наран мандана, шаргал туяагаар
Намайг бүрхэнэ, айдсын өглөө
Нүүрээ буруулсаар, түүний хайр
Нэгэнт мартагдсан, бидний дурсамж

Унтаж байхдаа л тэр
Урьдынх шигээ минийх болдог
Амгалан тайван нойрсохдоо л
Амраг хайрт минь буцаад амилдаг

Хөшгөө нээнэ, гунигтай өдөр
Хайрыг үгүйлнэ, миний зүрх
Хөндий хандсаар, хүйтэн харцаар
Хөлдөн мөстсөн, чиний сэтгэл

Унтаж байхдаа л тэр
Урьдынх шигээ минийх болдог
Хөнжлөө тийчлэн хэвтэхдээ л
Халуун дулаан илч нь мэдрэгддэг

Гандсан навч, мөчирөө орхино
Гаднаа инээнэ, уйланхай нүд минь
Гадагшаа ширтсээр, залхсан харц чинь
Гундан шаналсан, миний сэтгэл

Унтаж байхдаа л тэр
Урьдынх шигээ минийх болдог
Үүрийн гэгээ хаалга бүү тогшоосой
Үүрд унтаж байхыг чинь л хармаар...