Sunday, August 30, 2009

Зүрхийг би буруутгахгүй ээ...

Өглөө сэртэл зүрх минь надаас зугтжээ
Өнчин цээж өөрийгөө тэврээд мэгшинэ
Өр минь өвдөөд сэтгэлээ би аргадсан ч
Өчилгүй одсон зүрхийг би буруутгахгүй ээ...

Зүрх минь мэдрэмжээсээ хөтлөөд оджээ
Зай нь үлдсэн цээж энд ганцаар уйлна
Зовлонг нь хуваалцан сэтгэлээ би бүүвээлэвч
Зугтаад нисчихсэн зүрхийг би буруутгахгүй ээ...

Биенээс минь тасарсан улаахан навч минь
Бариандаа хүрч хайртыгаа олоо болвуу
Буруугүй ээ тэр минь ганцаараа дэвэн ниссэн ч
Буцаад ирвэл хэзээд ч гэртээ тавтай морилоорой

Зориод очиход нь тосоод авах нь байгаасай
Зориглоод ярихад нь сонсоод ойлгох нь байгаасай
Жаргалтай инээвэл дагаад баярлах нь байгаасай
Жиндээд даарахад нь өлгийдөөд тэврэх нь байгаасай.



4 comments:

  1. энэ аймаар гоё бичсэн байнаа

    яаагаад ч ии зүрхээ хүүхэд шигээ хайрлаж байгаа эцэг эх шиг санагдчихлаа хэхэ

    ReplyDelete
  2. biynees mini tasarsan byatshan nawch mini namaag neeree l orhiod yawchihsiim shig sanagdaad bhiim :(

    ReplyDelete
  3. битий гунигла миний найз
    ганцаардал хүртэл хааяа гоё санагддий :D


    найз нь удахгүй очноо оки :D

    ReplyDelete
  4. удааа мглдоо уд энд ирээд шал дэмий ш
    нз н дихтээ хүлээгээл бжийя
    ярих юм бид 2т яам их бга болоо ^^

    ReplyDelete