Оршихуйн Зааг...

Там ч биш диваажин ч биш орчлон хорвоо дэлхий ч биш..

Би тийм газар амьдардаг. Үүнийгээ би Оршихуйн Зааг гэж нэрлэдэг. Энд хүйтэн ч биш, дулаахан ч биш, энд би жаргалтай биш зовлонтой биш, энд би ганцаарддаггүй хүнтэй хамт
байдаггүй, хэн ч надтай хамт биш гэхдээ би ганцаараа биш.
Миний Оршихуйн Зааг дээр төгсгөл гэж байхгүй, эхлэлгүй гэхдээ энд юм бүхэн байдаг. Үүнийгээ би өөрөө зурдаг, буддаг, шүлэглэдэг, оёдог, дуулдаг, янзалдаг, бүтээдэг, зохиодог.
ЭНд надад хэн ч саад болдоггүй. Гэвч бүгд чихэн дээр орилж хашгичиж байдаг. Тэдний орилох чарлах надаа хамаагүй би тоодоггүй би анзаардаггүй гэхдээ би тэдний орилсон яриаг хашгирсан үгсийг ойлгодог, сонсдог.

Хүсэн хүлээсэн өдөр ирэхэд би эндээс зугтана, учир нь би эндээс залхсан, надад жирийн амьдрал, жирийн өдрүүд таалагдсан.
Тэд тэнд их жаргалтайгаар зовцгоодог, зовлонтой жаргадаг. Тэдний чихэн дээр хүн орилоход тэд уурладаг, уураа гаргадаг эмоц гэдэг зүйлтэй. Тэдний зурсан будсан оёсон шүлэглэснийг сонирхдог сонсдог үздэг хардаг хуваалцдаг тэд нар байдаг. Тэд нар ганцаардах чадвартай, ганцаараа байхдаа тэд бодолдоо олуулаа байж ганцаардахгүй ч байж чадна.

Гэвч намайг очиход тэд яаж хүлээж авах бол, би тэдэнтэй дасан зохицож чадах болов уу. Учир нь би оршихуйн зааг дээрээ төгсгөлгүй эхлэлгүй амьдарсаар ирсэн нэгэн биет. Надад эмоц гэж байхгүй, надаас эмоц төрөхгүй. Яаж ийм байхад би тэдэнтэй адилхан алхаж гишгиж, мэдэрч, догдолж, уйлж, инээж чадна гэж?

Тиймээс хүсэн хүлээсэн өдөр ирлээ ч би урагшаа нэг алхаж чадах болов уу.
Энэ алхам хэр том алхам байх бол. Тэр алхам урагшаа байх болов уу эсвэл........




жич: Энэ блогийн маань эхэнд явж байгаа аяыг сонсоод ийм юм бичих сэтгэгдэл төрсиймөө..
Сонсоод уншаад үз..
Танд таалагдаж аятайгаа зохицож бас юуны магад ^^