Би хөршдөө хайртай (төгсгөл).

Гадуур явах хүмүүс инээд дүүрэн, хайр шингэсэн хотын гудамж, хүн болгон цаанаа нэг л жаргалтай шинэ жилийн баярын үдэш дэндүү гоёхон. Ногоохон гацуурхнаа өнгө өнгөөр бүжих гэрлээр чимсэн нь энэ айлын цонхноос үнэхээр баясгалантай алаглана. Тэр гэрт нэгэн шинэхэн хүн мэндлээд удаагүй бөгөөд нялх хүүхдийг хөөрхөн үнэр ханхалж, гар хөл нь үе үе сарвалзах нь хайр хүрмээр. “Зиааа Эрхмээ хаана байгаад байганий, муухай хүүхэд шүү. Том болоод ч ёстой аав шигээ царайлаг залуу болох байх даа. Аав бид 2 чинь ч сургуульдаа ёстой алдартай хос байсан юм даа.” гэж Өлзийг хэлэх зуур Амарбаяр том өрөөнөөс орж ирэнгээ “Чи нөгөө ярьдагаа л ярьж явна уу. Жаахан том болохоор нь наадахаа нэг хэлэхээ мартав.” гээд Өлзийг шоолонгуй инээмсэглэнэ. Өлзий юм хэлсэнгүй цагаа харж, гэнэт ухаан оров бололтой “Өө цаг ямар хурдан явчихсан юм бэ? Энэрэл энд ирж амжихгүй юм шиг байна. Ажлынх нь хавьд уулзхаас даа.” гээд цүнхээ шүүрэн авч хүүг чанга үнсээд, гэрээс гаран одов. Тэрээр такси хөлөглөн явах замдаа хуучны болсон зүйлсийг дурсан, аманд нь инээмсэглэл дүрслэгдэж, яг л буцаад тэр үедээ очсон мэт сэтгэгдэл төрнө. “Бид бүгдийн гурвалжин дөрвөлжин хайр үнэхээр инээдтэй байж дээ. Гэтэл одоо ингээд санаанд оромгүй жаргалтай төгсгөлд хүрдэг. Хэн ийм юм болно гэж санахав. Бурхан л цаанаас нь зохицуулдаг байх даа” гэх мэтийг дотроо бодон суув.” Гэнэт дуугарах утасны чимээ гүн бодлоос нь сэрээв бололтой цочингуй утсаа сандчин авч харвал Энэрэлийн утасны дугаар байлаа. “Байна уу хайраа хаана байгаа юм, танай наана чинь очихоос чи ч ийшээ ирнэ гэвэл мөдгүй юм байна.” гэхэд цаанаас нь Энэрэл “Өө найз нь Сүхээтэй хамт тавилгын дэлгүүрт л явж байна. Гал тогооны ком харах санаатай. Тэгэхдээ удахгүй дууслаа. Ажилтай ойрхон болохоор чи тийшээ түрүүлээд оччихвол хүлээж байгаарай” гэхэд нь Өлзий “Аан дуусаагүй л байгаа билүү хэхэ. Заза тэгүүл хурдан ирээрэй найз нь ажлын чинь тэр хавьд нөгөө хоёулангийнх нь ордог газар хүлээгээд сууж байя оокэе ” гээд яриагаа дуусгав.
Эндхийн цонхоор ширтэн суухад нэг л тайвшраад сайхан байдаг билээ. Олон хүний хөл бужигнаагүй, дуу чимээ багатай, зуны улиралд бол ногоон навчсаараа гудамжийг чимэх хэдэн моддын доорхи сандал нь хосуудыг урин дууддагсан. Харин одоо харахнээ хэдий хүйтний улиралд навчсаа алдсан ч гэлээ нүцгэн мөчир дээр нь цагаан цас тогтон үлдсэн нь бас л үзэсгэлэнгээ алдаагүйг илтгэх бөгөөд урьдны адил хосуудыг урин дуудсаар л. Өлзий аяга кафе уун Энэрэлийг хүлээх зуураа уг цонхоор ширтэн суувал өнөөх мөчирний доор 2 хос хэрэлдэж байгаа бололтой охин нь юу юугүй л залуугаа цохиод авав. Өлзий сониуч зангаараа тэднийг их л нягтлан ажина. Эмэгтэй нь залуудаа гомдсон бололтой нүдэнд нь нулимсны дусал гялалзах нь нарны хурц гэрэлд тодхон харагдах бөгөөд түүнчлэн шилэн цонхны цаанаас тэр хоёрын яриа муугүй тод сонсогдож байлаа. “Одоо ингээд дуусгая, энэ бүхэн бүтэхгүй, би асуудлыг өөрөө зохицуулах болно” гээд охиныг босон явах гэтэл залуу гарнаас нь үл тавин, охиныг буцаж татаад “Чи зохицуулна гэж юу яриад байгаа юм бэ. Хоёулаа яагаад хамт байж болохгүй гэж, Битгий яв л даа. Би чамдаа хайртай штээ” гээд охиныг цээжиндээ чанга тэврэн авахад охин залууг түлхэн явах гэсэн боловч тэр их чанга тэврэх хүчийг дийлж чадсангүй аажмаар тайвшрав бололтой түлхэхээ больж харин түүний цээж нь чичрэн, залуугаа тэврэн уйлж байгаа нь харагдана. Өлзий энэ бүхнийг хараад түүний сэтгэлийг нэг л гуниг нөмрөөд авлаа. “Шинэ жилийн баяраар охиноо уйлуулж байдаг их л муу зүйл хийсэн юм байхдаа гэж бодонгоо гэнэт толгойд өнөөх Амарынд хоносон явдал орж ирлээ. Тэр үед ч их тэнэг байж дээ. Яах гэж тийм юм бодсон юм бол. Гэхдээ яахвээ одоо бүх юм жаргалтай, хүсэл минь биелсэн болохоор хуучны зүйлийг бодож шаналаад яахав. Би ч угаасаа хүний хайрыг булааж авч байдаг муу л хүн л дээ.” гээд Амараа Сүхээ хоёртой байнга ярьж суудаг байсан сандал дээр ганцаараа элдвийг бодон гуниглан мигшэж суухад түүнд халуун дулаан цээжээ харамгүү өгч налуулаад юу ч хэлэлгүйгээр зүгээр л түүнийг тэврэн авсан тэр хүнийг одоог хүртэл хайрласаар ирсэн. Тэр хүн хэдий өөр хүнд хайртай ч түүнд зориулсан тэр л цээжийг нь алдахыг хүсээгүй. Тийм дээ ч түүний төлөө бүхнийг хийж, эцсийн дүнд өөртөө дурлуулан хайраас нь салгаж, булааж авснаа бодон суутал хаалганы бяцхан хонх жингэнэн дуугарч, Энэрэл охин хүйтэн агаар сэнгэнүүлэн орж ирлээ. Өлзийг олж хармагцаа ширээнд ирж түүнийг тэврэн авч үнсээд “Ёоох ёстой стресстэй өдөр гэж л өнөөдөр байх. Ямар их ажил амжуулваа. Орой ярьсандаа биз дээ. Дөрвүүлээ хэхэ бишээ тавуулаа хамтдаа шинэ жилээ гаргана штээ. Сүхээ бид 2 тавилга харж явахдаа орой уух юмнуудаа авчихсан. Гоё баярланаа бүгдээрээ” гээд нүүрээр нь инээмсэглэл дүүрэв. Өлзий ч бас баярлаж “Юу гэж мартхав. Би харин яг сая тэр тухай бодоод л баярлаад л сууж байлаа. Гэснээс Сүхээ хааччихсан юм, өөдгүй юм надаас зугтааж байх шив дээ. ” гэхэд нь Энэрэл “Харин цаадах чинь нэг тавилга авахаар шийдээд ажлаар орж мөнгө авах юм гэсэн. Мөнгөө мартсан юм шиг байна лээ. Тэгээд очиж мөнгийг нь өгчихөөд ийшээгээ ирнэ л гэсэн шт. ” гэхэд нь Өлзий “Тэгэхдээ л...” гээд гуниглангуй кафегаа ширтэн суутал утас нь түүний гунигыг анзаарав бололтой яаран жингнэнэ. Харвал Сүхээгийн дугаар байх ба Өлзий “Өө хараа чөтгөрийг ярихаар гараад ирдэг гэж энэ дээ.” гээд инээд алдан утсаа авч “Хайраа чамайгаа санаад байхад надаас зугтаагаад байх юмаа ” гэвэл цаанаас нь “Хэхэ за би нь удахгүй очноо. Энэрэлд ажил бүтсэн гэж хэлээрэй. Дарга хараад сайшааж байна лээ. ” гэж баяртай нь аргагүй инээд алдан хэлнэ....

• Шинэ он гарахад 10хан секунд дутуу. Хот даяараа энэ мөчийг тэсэн ядан хүлээж чангаар бүгд тоолцгооно. 10.. 9.. 8... 7... 6... 5... 4... 3... 2... 1 Вөөөөө гээд оргилуун дарс хүчтэй буудуулж, хундаганы хавиралдах дуу хадан, гэр аз жаргалаар дүүрч хосууд нэг нэгнээ үнсэцгээн зогсох бөгөөд харин жижиг өрөөнд унтах бяцхан үр юуг ч үл анзааран гүн нойрныхоо ертөнцөд амгалан хэвтэнэ.