Улаан өглөө - 1

Та миний гарыг хүйтэн байнаа гэж хэлж байна уу. Би хүйтэн гэж ямар байдгыг мэднэ ээ.

Юуг ч үл ойшоон бүгдийн дээгүүр харж алхдаг амьдралын маань төгсгөл болох тэр өдрөөс л би мэдсэн юм. Хамаг бие минь мөстөн царцах мэт болж амьсгаа авахад амруу мөс гулгалж байгаа мэт боогдон хөшиж.Усан хулгана болтлоо хөлөрч энэлэн шаналж бүтэн өдөр шөнийг өнгөрөөсний дараачаас гэх үү дээ...

Нулимсанд аргаж торсон нүдээ арай ядан нээж мөстөж гацсан гараараа нүүрээ нэг тэмтэрч бүтэн эсэхээ шалгаад босохыг оролдлоо.Биеэ дийлэхгүй газар тэрхийгээд унах нь тэр.Дөрвөлжин байшингийн хананууд дугуйран эргэлдээд,дүүжлээстэй гэрлийн бүрхүүл дээшилж доошлоод самуурсан тархинд нөгөө мөс нь зоох мэт болоод дахин нүд харанхуйлдав.

Хэн нэгэн хүн миний нүүрийг алчуураар арчиж хэн нэгэн тэнд устаар ярьж байна. Харцаа тогтоож ядан байж харвал манай байрын эзэмшигч авгай нөхрийнхөө хамт манайд ороод ирж.Тэгээд надаас асууна: Чамд юу тохиолдоо вэ.Ямар тусламж хэрэгтэй байна.Би чамд яг ямар нэг юм болноо гэж бүр мэдээд байдаг байсымаа.Ингэж яваад амиа алдсан бол яана. гээд л чалчиж өгнө. Харин цаанаас учир мэдэх ах хүү. Ухаан самуурч 3 хоног хэвтсэн хүн чамд тайлан тавих тэнхээ байх уу. Чи тэрний оронд гэртээ ороод нэг шөл хийгээд ир,тэгээд охиныг наашаа явуучлих би эмчийг иртэл түүний шархыг үзэж байя гэж хэллээ.
Ямартаа ч би үхээгүй юм байна. харин 3 хоног ухаангүй байсан гэдгээ сонсоод бүүр их ядрах шиг........

(Зохиогч Золбоо ака. Онко)