<Мөөжийгийн Өдрийн Тэмдэглэл> - 7 Цагаан тагтаа, баримт...

Өнөөдөр 5н сарын хэдэн ч билээ..

Идэж дуусгаагүй хоол ширээн дээр анхаарал шаардан над руу харна, өлсөхгүй байна, чамайг идэхгүй. Бодож дуусгаагүй тоо дэвтэр дээр ухаан шаардан хүлээнэ, хүсэхгүй байна, чамайг бодохгүй. Ээж дүү 2 үхлийн киногоо үзэн том өрөөний буйдан дээр шигдэцгээн, энэ гэрт намайг байдаг гэдгийг огт мартсан мэт, сая хажуугаар нь өнгөрөхдөө анзаарахад нүдэндээ нулимс цийлэгнүүлцгээсэн байх юм. Хайран нулимс, ийм юманд үрэх ямар шаардлага байна, хайран нулимс гэснээс миний хайран нулимснууд ч бас тэр тамын анги дотор үрэгдсэн л дээ.

Дурлалаас ургасан үхэл, аллага, асуултын хариу, алуурчин, энэ бүгдийг бичиж суухад гэнэт сонин бодол толгойд орж ирэх. Төөгөөгийн сүнс хажууд байгаа болов уу гэсэн бодол. Сүнс сүг сүүдэрт би итгэдэг юмаа, байдаг гэж боддог юм, одоо ч миний дэргэд Төөгөө зогсчихоод түүнийг алсан хүнийг чихэнд минь сэмээрхэн шивнэж байгаа ч юм билүү. Харамсалтай нь би сүнсний хэлээр ярьдаггүй болохоороо ойлгохгүй, үгүй ээ бүүр сонсохгүй байгаа ч юм билүү, энийг чи ч би ч хэн ч мэдэхгүй. Хүн үхээд тэр нэгэн сайхан газар очихоороо өөрийнхөө сайн байгаагаа мэдэгдэж цагаан тагтаа болон дэлхий дээр түр ирдэг гэж би боддог. Тэр цагаан тагтааг чи олж харвал тэнгэрт одогч тэр нэгэн чамд мэнд хүргэж байгаа тул баяртайгаар инээмсэглэн түүнд аз жаргал хүсэж дотроо бодох хэрэгтэй байх. Гэхдээ би Төөгөөг алга болсноос хойш нэг ч цагаан тагтаа олж харсангүй, тэр хаана байгаа юм бол, эсвэл надад гомдсондоо над дээр ирж мэнд хүргэхгүй байгаа юм болов уу. Төөгөө чи ганц удаа над дээр цагаан тагтаа болоод ир л дээ, сүүлчийн удаа ганц харахсан. Чамайг одоо би үзэн ядахаа больсоон, цаг явах бүрт дэндүү их өрөвдөөд,чамайг үзэн ядаж, чамд уурлаж бухимдаж байсан өөртөө дургүй хүрч байна. Хэрвээ чи үхээгүй бол... гэж байнга бодох болсон. Хэрвээ чи үхээгүй бол одоо бид 2 өнөөх явдаг замаараа гар гараа барин алхах байсан болов уу, хэрвээ чи цагаан тагтаа болохоор шийдэн тэнгэр рүү нисээгүй бол бид хоёр айлчлан ирж байгаа хаврын улирлын сэтгэл догдлом бүхнийг хамтдаа мэдрэн инээлдэн алхах байсан болов уу... Хэрвээ чи амьд л байсан бол бүх юм, бүх юм сайхан байх байсан юм болов уу.

Энэ нулимс ээж дүү хоёрын үзэж байгаа Солонгос киноных биш ээ, энэ надад тохиолдсон гунигтай үлгэрийн жаргалгүй төгсгөлийг уншсаны дараах нулимс, үлгэр үргэлж сайхан төгсдөг байтал миний үлгэр муухай төгсөөд байх юм. Эсвэл энэ төгсгөл биш л байх л даа. За нурших ч яахав дээ. Өнөөдөр юу болоод өнгөрөв гэдэг их сонин, сургуульдаа очоод сандал минь байрандаа, Алтан загасны найрсаг харц, тэр надад таалагдах болсон, энэ ангиас миний ганц найз, намайг ойлгодог ганц л хүн, гэхдээ нүднийх нь доорх хөхөрсөн байгааг хараад аргадаж, эсвэл тайтгаруулж ер нь юу хэлдэг юм бол, юу ч олдсонгүй, дуугүй л дотроо зовнин хажууд нь очиж суусан. Гэхдээ угийн л цоглог зангаараа юу ч болоогүй мэт надад хөгжилтэй зүйл ярьж өгч байлаа. Удалгүй түүний ярианы өнгө хувирч “Уучлаарай, би түүнийг тиймэрхүү юм ярихаар чамайг хэлж байна гэж өөрийн мэдэлгүй л бодчихсон, гэхдээ уул нь тэгээгүй гэдгийг сүүлд мэдсэн л дээ. Уучлаарай чамаас л уучлалт гуймаар байна” гэхэд нь би хэсэг гайхаад өнөөх хэргийн тухай ярьж байгааг мэдмэгцээ “Зүгээрдээ” гэсэн харцыг өгөөд зөөлхөн инээмсэглэж л амжсан. Би ер нь яагаад хүнтэй олигтой юм ярьчих авьяасгүй юм бол доо хөөрхий. Удалгүй хичээл эхлэж хүүхдүүд байраа эзлэцгээх үед яагаад ч юм миний санаанд Чимгээ ороод ирэв. Тэр намайг сүүлийн хэдэн өдөр гүтгэж доромжлохоо больчихсон байна шүү дээ, араас алхаж ирдэг түүний гутлын чимээ намайг чиглэхээ больчихож, ашгүй дээ ингээд ямартай ч тэр надаас залхсан бололтой, ашгүй дээ ашгүй.. Гэхдээ тэр Чимгээ байсан юм болов уу, тэр орой орилж хашгичсан охин Чимгээ юм болов уу. Үнэн гэж хэлэх баримт ч гэх юм уу нэг зүйлийг би хичээл тараад олж мэдсэн, олж мэдсэн ч гэж сонссон.

Сургуулиас гараад яагаад ч юм шууд гэрийн зүг гэлдрэлгүй, оронд нь замд байдаг цэцэрлэгээр дайран явахаар шийдсэн. Яг цэцэрлэгийн булан эргэхийн даваан дээр хоёр хүн маргалдаж байгааг би сонссон юм. Чаддагаараа хөдөлгөөнгүй хөшөөд чагнах л үлдсэн, уг нь хүний үгийг нууцаар сонсох муухай л даа, гэхдээ л.. Нэг залуу, нэг охин 2 маргалдаж байсан, охиных нь хоолой яах аргагүй л Чимгээгийнх мөн шиг санагдсан болохоор би баримт гэж бодоод байгаа юм. Тэр хоёрын маргалдаж байгаа зүйл нь нэгэн зодоон, залуу нь зодолдсон бололтой, охиноо хардсан, хүнтэй хамт байгааг хараад, тэгээд зодоон болсон, гэхдээ залуу уучлал гуйна, бүүр хоолой чичрэн уучлалт гуйхдаа хэлсэн яг нэг өгүүлбэрийг би бүрэн бүтнээр нь ямар ч алдаа мадаггүй сайн санаж байна. Харин энэ өгүүлбэрийг би ганцаараа сонсоогүй, сонсчихоод сандран арагшаа ухартал хэн нэгнийг мөргөөд золтой л цочоод орилчихын даваан дээр ам даран чимээгүй байх дохиог өгсөн тэр хүн өнөөх шинээр ирсэн сурагч, Төөгөөгийн найз байсан. Бид хоёрын дөрвөн чих зэрэг сонссон тэр өгүүлбэр: “Намайг битгий орхи л доо, би буруу юм хийснээ мэдэж байгаа ч, би түүнийг алаагүй гэдгээ мэдэж байна.”